26 Балаларынъыз сизден: «Бу насыл адет я?» – деп сорагъанларында,
Адамнынъ руху чыкъып, о, озь топрагъына къайта, ве о куню бутюн ниетлери ёкъ олып кетелер.
Баш чалгъыджы ичюн. Шошаним авасында. Къорах огъулларынынъ маскили. Севги йыры.
Сен огълунънен торунынъа мысырлыларнен дешетли шейлерни япкъанларымны ве анда косьтерген аляметлерим акъкъында айтып олурсынъ. Бойлеликнен, Мен – РАББИ олгъанымны биледжексиз, – деди.
Озю айткъаны дайын, сизге РАББИ береджек топракъкъа киргенинъизде, бу адетни кутюнъиз.
Халкънынъ козю огюнде куньдюз – булут диреги, геджеси – атеш диреги ич ёкъ олмай эди.
Санъа тирилер, тек тирилер шукюр этелер, бугунь мен эткеним дайын, Сени макътайлар. Бабалар балаларына ишанчлыгъынъны анълата.
Бабалар, балаларынъызны ачувландырманъыз, лякин оларны Раббининъ огюти ве огретювинен тербиеленъиз.
Оларны огъулларынъызгъа огретинъиз. Эвинъизде олгъанда, ёлгъа чыкъкъанда, юкъламагъа яткъанда ве уянып тургъанда, олар акъкъында лаф этинъиз.
Къадимий заманларны акъылынъа кетир, эвельки несиллернинъ йыллары акъкъында тюшюн. Бабанъдан сора, о санъа айтар, къартларынъыздан сора, олар санъа анълатырлар.
Эгер огълунъ бираздан сенден сораса: «РАББИ-Таалямыз сизге буюргъан шаатлыкълар, низамнамелер ве къарарлар недир?»,
Оларны балаларынъа огрет. Олар акъкъында эвинъде отургъанда, ёл бою кеткенде, яткъанда-тургъанда айт.