28 Фыравун Мусагъа: – Бар кет! Мукъайт ол, козюм корьмесин сени, козюм корьген куню исе – олерсинъ! – деди.
Аса пек гъазапланды, гизли шейлер бильген адамгъа пек ачувланды ве оны зиндангъа ташлады. О заманларда Аса башкъа адамларгъа да зулумлыкъ япа эди.
Пейгъамбер бу сёзлерни айткъан сонъ, падиша онъа: – Сенинъ падишагъа акъыл огретмеге не акъкъынъ бар? Лафынъны битир, ёкъса сени ольдюреджеклер! – деди. Пейгъамбер: – Мен билем: сен шу ярамай ишни япкъанынъ ве меним сёзюмни динълемегенинъ ичюн, Алла сени ёкъ этмеге къарар этти, – деп, сёзюни кести.
– Ёкъ! Сорагъанынъызгъа коре, тек акъайлар барып, РАББИге ибадет этсинлер. Сонъ оларны фыравундан къувдылар.
Экинджисининъ ады Элиэзер эди, чюнки Муса: «Бабамнынъ Алласы, манъа ярдымджы олып, мени фыравуннынъ къылычындан къорчалады», – деди.
Бир даа Бет-Эльде пейгъамберлик этме. Бу шеэр – падиша ибадет эткен азиз ердир ве падишалыкънынъ сарайыдыр.
Фыравуннынъ гъазабындан къоркъмайып, о, иманнен Мысырны ташлап кетти. О, корюнмеген Алланы корьгени киби, къатты эди.