11 Исраиллилерни агъыр ишке зорламакъ ичюн, мысырлылар оларгъа башлыкълар къойдылар. Исраиллилер фыравунгъа, емеклерни сакъламакъ ичюн, Питом ве Раамсес деген шеэрлерни къурдылар.
РАББИ Ибрамгъа бойле деди: – Биль ки, сенинъ эвлятларынъ гъурбетликте кельмешек оладжакъ; оларны къул этип, 400 йыл зулум этеджеклер.
Юсуф, фыравун эмир эткени дайын, бабасыны ве агъа-къардашларыны ерлештирди, Мысыр топрагъында, топрагъынынъ энъ яхшы къысмында, Раамсес топрагъында оларгъа топракъ пайыны берди.
Сулейманнынъ емеклери сакълангъан эписи шеэрлерини де къурды. Бундан гъайры, арабалар ве атлар ичюн шеэрлерни, Ерусалимде ве Ливанда ве идаре эткен бутюн топрагъында къурмагъа истеген эписи шейлерни къурды.
Бен-Хадад Аса падишаны динъледи ве Исраиль шеэрлерине къаршы озь орду башлыкъларыны ёллады. Олар Иён, Дан, Авел-Маим шеэрлерини ве Нафталий шеэрлерининъ бутюн анбарларыны бом-бош эттилер.
Сонъ о, чёльде Тадмор шеэрини ве Хамат еринде аш сакъламакъ ичюн шеэрлерни къурды.
Амма тезден унуттылар Онынъ ишлерини, Онынъ огютлерини беклемедилер.
Я РАББИ, теренликтен мен Сени чагъырдым.
Раббим, сесимни эшит, къулакъларынъ ялварувларыма дикъкъат этсин!
Шеэрнинъ араба къапусы янында отургъанларнынъ агъзына тюштим, шарап ичкенлер де меним акъкъымда йырлай.
Мен айттым: “Сиз аллаларсынъыз, эпинъиз Юдже Алланынъ огъулларысынъыз!”
Мысырлылар оларгъа киреч ве кирпичлернен агъыр ишни ве эр бир тарла ишини берип, оларнынъ яшайышларыны пек агъыр эттилер. Эр бир агъыр ишке мысырлылар исраиллилерни мераметсизликнен зорлай эдилер.
Чокъ вакъыт кечкен сонъ, Муса орта яшлы огълан олып, озь халкъына кельди ве оларнынъ агъыр иш япкъанларыны корьди. Сонъ о, озь халкъындан бири олгъан еудийни бир мысырлы ургъаныны корьди.
РАББИ деди ки: – Мысырда Меним халкъым чеккен зулумыны корьдим. Незаретчилерининъ япкъан ишлери ичюн къопаргъан къыяметини эшиттим. Халкъымнынъ гъам-къасеветлерини билем.
Халкъ незаретчилери ве онынъ реберлери чыкъып, халкъкъа: – Фыравун бойле деп айта: «Сизге тобан бермейджегим.
Исраиль халкъынынъ реберлери, фыравунгъа келип, онъа: – Не ичюн сен бизлернен, озь къулларынънен, бойле япасынъ? – айтып къыямет къопардылар.
Лякин тюневин ве обирскунь не къадар кирпич япкъан олсалар, о къадар да япсынлар. Кирпичлернинъ сайысыны эксильтменъиз. Олар тенбеллер, онынъ ичюн: «Барайыкъ, Аллагъа къурбан чалайыкъ», – деп къычыралар.
Гъазап мераметсиз, афакъанны баш эталмазсынъ, лякин куньджюликке ким даянып олур?
Баба-деделеримиз Мысыргъа кочьтилер, ве биз Мысырда чокъ вакъыт девамында яшадыкъ. Мысырлылар баба-деделеримизге ве бизге яманлыкъ япа эдилер.
Мысырлылар бизге ярамай бакъа ве хорлай, агъыр ишлер буюра эдилер.