7 Сонъ Юсуф бабасы Якъупны алып кельди ве фыравунгъа такъдим этти. Якъуп фыравунны багъышлады.
О, Ибрамны бойле сёзлернен багъышлады: – Кок ве ернинъ Яратыджысы олгъан Юдже Алла Ибрамны багъышласын!
Якъуп Мамреде, Кирьят-Арбада, яни Хевронда яшагъан бабасы Исхакъкъа кельди. Мында бир заманда Ибраим ве Исхакъ вакътынджа яшай эдилер.
Сонъ Якъуп фыравунны багъышлады ве фыравундан чыкъып кетти.
Фыравун Якъуптан: – Къач яшындасынъ? – деп сорады.
Ёав бетинен ерге йыкъылды ве падишагъа хайыр тилеп: – Эй, падиша-эфендим, энди къулунъдан мемнюн олгъанынъны билем, чюнки сен меним сёзлеримни динълеп, онъа коре яптынъ, – деди.
Сонъра бутюн халкъ падишанен бирликте Иордан озенини кечти. Падиша Барзиллайны опип, онъа яхшылыкъ тиледи, ве о, озь ерине къайтып кетти.
озюнинъ огълу Ёрамны Давут падишагъа, онен селямлашмагъа ве, Хададезернен дженклешип енъгени ичюн, оны хайырламагъа ёллады, чюнки Хададезер Тоинен дженклешмекте эди. Ёрам кумюш, алтын ве бакъыр бахшышлар кетирди.
Даа падишанынъ хызметчилери келип, эфендимиз Давут падишаны хайырладылар ве: «Сенинъ Алланъ Сулейманнынъ адыны сенден намлы япсын, онынъ тахтыны сенинъ тахтынъдан буюк этсин», – дедилер. Падиша ятагъындан эгилип селямлашты
Секизинджи куню Сулейман халкъны йиберди. Падишаны багъышлап, эр кес озь чадырына, РАББИнинъ къулу Давуткъа ве халкъы Исраильге япкъан шейлерге къувана-къувана, шенъленип кетти.
Алланынъ адамы Гехазийге: – Белинъни багъла, элинъе меним таягъымны ал да, бар. Ёлда бирисини расткетирсенъ – селямлашма, сеннен селямлашсалар – селямыны алма. Таягъымны баланынъ бетине къой, – деди.
Айткъанынъыз дайын, озь къой-эчкилеринъизни ве туварларынъызны алынъыз. Кетинъиз ве манъа эйилик тиленъиз, – деди.
Олар ашап отургъанда, Иса отьмекни алды, шукюр этип парчалады ве шегиртлерине берип: – Алынъыз, ашанъыз. Бу – Меним тенимдир, – деди.
Сонъ отьмекни алды, шукюр этип парчалады, шегиртлерине берип: – Бу сиз ичюн берильген Меним тенимдир. Мени анъмакъ ичюн буны япынъыз, – деди.
Ехошуа Ефунненинъ огълу Къалевге яхшылыкъ тиледи ве Хеврон шеэрини онъа топракъ пайы оларакъ берди.
Сонъ Ехошуа эр кеске яхшылыкъ тилеп, оларны йиберди, ве олар озь чадырларына къайтып кеттилер.
Эписи адамларны урьмет этинъиз, иманлы агъа-къардашларынъызны севинъиз, Алладан къоркъунъыз, падишагъа сайгъы косьтеринъиз.
Элий Элкъананы ве къадыныны багъышлады ве: «РАББИден сорагъан ве РАББИге берильген бала ерине РАББИ санъа шу къадындан даа бала берсин!» – деп айтты. Сонъ олар озь эвине кеттилер.