12 Сен бойле дединъ: «Керчектен де, Мен санъа яхшылыкъ япарым, сенинъ эвлятларынъны саймагъа чареси олмагъан денъиз къуму дайын чокъ сайылы этерим».
санъа мытлакъа бол эйиликни берерим, эвлятларынъны кок йылдызлары дайын, денъиз ялысындаки къум дайын, мытлакъа чокъ сайылы этерим. Сенинъ эвлятларынъ душманларыны енъеджеклер ве бойсундыраджакълар.
Хаберджилер Якъупкъа къайтып: – Биз сенинъ агъанъ Исавгъа бардыкъ. О, сенинъ къаршынъа келе, онен берабер дёрт юз адам келелер, – дедилер.
Денъиз ялысындаки къум киби чокълашкъан Ехуда ве Исраиль адамлары ашай-иче ве шенълене эди.
Къулларынъ Ибраимни, Исхакъны ве Исраильни акъылынъа кетир. Сен оларгъа: «Эвлятларынъызны коктеки йылдызлар дайын чокъ сайылы этерим. Мен санъа айткъан топракъны эвлятларынъызгъа берерим, ве о топракъ эбедиен оларнынъ олур», – деп Озюнънен емин эткен эдинъ.
Амма исраиллилер, денъиз къуму киби, чокъ оладжакъ. Оларны ич кимсе ольчемез, ич кимсе саймаз. «Сиз Алланынъ халкъы дегильсинъиз», – деген ерде оларгъа: «Сиз Тири Алланынъ огъулларысынъыз», – дейджеклер.
Алла адам дегиль, О, ялан сёйлемез. Алла инсан огълу дегиль. О, тюшюнджесини денъиштирмез. Айтып да, япмазмы? Сёз берип де, ерине кетирмезми?
Кок ве ер из къалдырмайып кечерлер, лякин Меним сёзлерим кечмез.
Эгер ишанчлы олмасакъ, О ишанчлы олып къаладжакъ, чюнки О Озюни инкяр этип оламай.
эбедий омюрни алмагъа умют бере. Ялан айтмагъан Алла дюньянынъ яраткъанындан эвель бу омюрни бермеге ваде этти,
Шунынъ ичюн бир адамдан, энди пек къартайгъан Ибраимден, коктеки йылдызлар ве денъиз ялысындаки къум киби сайысыз эвлятлар догъды.
Шу себептен, Алла да берген сёзюни ант этювнен къавийлештирди ве бойле этип, Озь истегининъ денъишмейджегини ве Озю берген сёзюни мытлакъа беджереджегини адамларгъа ачыкътан косьтерди.
Исраильнинъ Эбедий Олгъан ялан айтмай ве языкъсынмай, чюнки О, адам дегиль, инсан киби языкъ этмей, – деди.