19 Къан-теринъе батып, озюнъе нимет къазанаджакъсынъ. Ахыр-сонъу, къара ерден алынып, къара ерге кери киреджексинъ. Сен тозсынъ, тозгъа да чевириледжексинъ, – деди.
– Мен тоз ве куль олсам да, – деп девам этти Ибраим, – Эфендимден сорамагъа джесюрлик таптым.
РАББИ-Тааля топракъ тозундан адамны яратып, бурнунынъ тешиклерине яшайыш нефесини уфюрип киргизди, ве адам тири джан олды.
– Мен сизинъ аранъызда кельмешек олып, вакътынджа яшагъан адамым. Кечинген апайымны мезаргъа къоймакъ ичюн, аранъызда манъа мульк оларакъ мезарлыкъ ери беринъиз.
Ер юзю санъа тикенли чалы осьтюреджек, ве сен тарладаки отнен кечинеджексинъ.
Адем эписи олып 930 йыл яшады, сонъ о кечинди.
ве бойле деди: – Бу дюньягъа чыплакъ кельдим, мындан чыплакъ да кетеджегим. РАББИ берди, РАББИ алды, РАББИнинъ Ады мубарек олсун!
Унутма, Сен мени чамурдан яптынъ! Энди исе тоз-топракъкъа чевиреджексинъми?
джаным беденимден чыкъкъанындан сонъ, мен Алланы кореджегим.
Топракъта берабер ятарлар, устьлерини къуртлар къаплар.
эр бир джан бир аньде ёкъ олур, адам кене тозгъа чевирилир эди.
Я адамлар акъкъында не айтмагъа мумкюн? Олар тоз-топракъта тургъан, балчыкътан япылгъан эвлерине ошайлар. Оларны сюмеден къолай эзмеге мумкюн.
Сен айван ичюн от ве инсан ичюн ешиллик осьтюресинъ. Инсан ешиллик ишлете – топракъ аш бере.
О вакъытта Исраиль Мысыргъа кельди, Якъуп Хам топрагъына кочьти.
Оларнынъ сувларыны къангъа чевирди ве балыкъларыны ольдюрди.
Къолларынънынъ ишинден ашарсынъ сен. Бахтлысынъ сен, ве яхшылыкъ олсун санъа!
О, сени авджы тузагъындан, ольдюриджи хасталыгъындан къуртарыр,
Акъыл-ферасет ёлундан узакълашкъан адам олюлернинъ топлашувында тынчлыкъ тапар.
Кок тюбюнде бутюн олгъан шейлерни икмет иле огренип анъламакъ ичюн, бутюн юрегимнен янаштым. Бу, Алла инсан огъулларына огърашмакъ ичюн берген иш къыйындыр.
Ер юзюнде япкъан ишлеринден адамгъа не файда?
Сонъ тоз топракътан келип, топракъкъа чевирилир, джан исе оны берген Аллагъа къайтыр.
Эписи бир ерге кете: эр бир шей топракътан кельген, топракъкъа да айланаджакъ.
Бу буюк белядыр: адам насыл кельген олса, ойле де кетеджек. Бошуна чалышкъанындан онъа не файда?
Ер юзюнинъ топрагъында юкълагъан адамларнынъ чокъусы уянаджакъ. Базыларына эбедий омюр бериледжек, башкъалары исе эбедиен айып ве масхаралыкъ алтында къаладжакъ.
Биринджи адам ерден, топракъ тозундан пейда олды. Экинджи адам исе коктен кельди.
Хырсызлыкъ япкъан адам башкъа хырсызлыкъ япмасын, амма чалышып, озь къолларынен яхшылыкъ япсын ве мухтадж олгъанларнен бир шейнен болюшсин.
Агъа-къардашлар, сиз бизим агъыр ишимизни ве къыйынлыкъларымызны мытлакъа унутмадынъыз: сизинъ ич биринъизге агъыр кельмесин деп, биз гедже-куньдюз чалышып, сизге Алланынъ Къуванчлы Хаберини бильдире эдик.
Биз сизде олгъанда, сизге буны буюрдыкъ: ким чалышмагъа истемесе, аш ашамасын.
Адамларнынъ баш язысы – бир кере ольмек ве ондан сонъ Аллагъа джевап бермектир.