8 Лякин анда яшагъанына баягъы вакъыт кечкен сонъ, фелестинлилернинъ падишасы Авимелек пенджереге бакъып, Исхакъ апайы Рефикъанен ойнашкъаныны корьди.
О ернинъ адамлары ондан апайы акъкъында сорагъанларда, о: – О, меним къызкъардашымдыр, – деди. «Бу ернинъ адамлары мени Рефикъанынъ дюльберлиги ичюн ольдюрирлер», – тюшюнип, Исхакъ Рефикъа онынъ апайы олгъаныны айтмагъа къоркъты.
Авимелек Исхакъны чагъыртты ве онъа: – Керчектен де, о, сенинъ апайынъдыр. Насыл олып да, сен: «О, меним къызкъардашымдыр», – дединъ? – деди. – Мени онынъ ичюн ольдюрирлер, деп тюшюндим, – деди онъа Исхакъ.
Куньлерден бири пенджеремден тышары, пенджере пармакълыгъындан сокъакъкъа бакътым.
Бутюн бош яшайышынънынъ девамында севимли апайынънен берабер зевкъ сюр. Ер юзюнде бутюн бош куньлеринъде оны санъа Алла берди. Бу – ер юзюнде чеккен заметлеринънинъ ве яшайышынънынъ къысметидир.
Севгилим гъазельге, яш сыгъынгъа ошай. Мына, о, диварымызнынъ артында тура, пенджерелерден ве пармакълыкътан бакъа.
Огълан къызгъа эвленген дайын, огъулларынъ да санъа ойле эвленеджек. Киев келинге насыл къуванса, Алланъ да санъа ойле къуванаджакъ.
Сисеранынъ анасы пенджереден бакъа, агълап, пенджере пармакълыгъындан къычыра: «Нечюн кельмей онынъ дженк арабасы? Арабаларынынъ тапырдысы нечюн кеч къалды?»