18 – Ёкъ, Эфендим, – деди Лут.
Тышары чыкъаргъан сонъ, олардан бири Луткъа: – Джанынъны къуртар! Артынъа айланып бакъма! Бу дживарларда эгленмейип, байырларгъа тараф чап. Олмаса, гъайып олурсынъ, – деди.
– Сен манъа, къулунъа, о къадар эйилик яптынъ! Мераметинъ манъа буюктир: Сен меним джанымны къуртардынъ! Лякин байырларгъадже мен чапып етамам, белягъа огърап гъайып олурым.
О, Якъупкъа: – Мени йибер, энди танъ ата, – деди. – Мени багъышламагъанынъдже, сени йибермем, – деди Якъуп.
РАББИ, Исраильнинъ Азизи, онынъ Яратыджысы бойле дей: – Огъулларым акъкъында Менден сорайджакъсынъызмы? Къолларымнынъ япкъанлары акъкъында Манъа буюраджакъсынъызмы?
Пётр: – Ёкъ, асла, Раббим! Мен ич бир вакъыт кирли я да арам шей ашамадым, – деди.
Анания джевап берип: – Рабби, чокъ адамлардан эшиттим ки, бу адам Ерусалимде Сенинъ азизлеринъе не къадар яманлыкъ япкъан.
