Biblia Todo Logo
အွန်လိုင်း သမ္မာကျမ်းစာ

- ကြော်ငြာတွေ -




Башланув 15:1 - Мукъаддес Китап

1 Сонъра Ибрамгъа руя олды. Ибрам РАББИнинъ: – Къоркъма, Ибрам. Мен – сенинъ къалкъанынъдырым, аркъа-къаянъдырым. Мукяфатынъ пек бол-берекетли оладжакътыр, – дегенини эшитти.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ




Башланув 15:1
65 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ  

Ибрам: – РАББИ-ТААЛЯм! Мен бала-чагъасыз ольсем, Сенинъ мукяфатларынъ манъа не керек? Олюмимден сонъ бутюн мал-мулькюмни Мешек (Дамаск дегени) огълу Элиэзер аладжакъ, – деди.


Ибрам РАББИнинъ бойле сёзлерини эшитти: – О, сенинъ мирасынъны алмайджакъ. Сенинъ мирасчынъ ялынъыз сенден догъгъан бала оладжакътыр.


Алла огъланнынъ сесини эшитти. Алланынъ Мелеги коктен Хагъарны чагъырып, бойле деди: – Не олды санъа, Хагъар? Къоркъма. Алла огъланнынъ сесини о олгъан еринде эшитти.


Бу вакъиалардан сонъ, бир кунь Алла Ибраимни сынады. – Ибраим! – деди Алла. – Мен мындам, – деди о.


Бу вакъиалардан сонъ, бир кунь Ибраимге бойле хабер кетирдилер: – Мына Милкъа Нахор къардашынъа огълан балаларны тапты:


О геджеси онъа РАББИ корюнди ве бойле деди: – Мен бабанъ Ибраимнинъ Алласыдырым. Къоркъма, Мен сеннен. Мен сени багъышларым, къулум олгъан бабанъ Ибраимнинъ хатири ичюн эвлятларынъны чокъ сайылы этерим.


О, исе мени алдатып, он кере къадар мукяфатымны денъиштирди. Амма Алла онъа манъа яманлыкъ япмагъа ёл бермеди.


Аллам – меним къаям, меним къорунгъан еримдир. О – меним къалкъаным, къуртулышымнынъ къувети, юксек енъильмез керменим, сакълангъан еримдир, меним Къуртарыджымдыр. Сен мени зорбалыкълардан къорчалайсынъ!


РАББИнинъ Мелеги Ильяскъа: – Ондан къоркъма, тюшип онен бар, – деди, ве Ильяс турып падишагъа кетти.


Сонъ огълу Сулеймангъа бойле деди: – Къавий ол, джесаретли ол да, ишке кириш. Къоркъма, рухтан тюшме. РАББИ-Тааля, меним Аллам, сеннен берабердир. Сен РАББИнинъ Сарайы къурулышында керек ишлерни битирмегендже, О, сени къалдырмаз, сенден вазгечмез.


РАББИнинъ Сарайы азбарларында, сенинъ меркезинъде, Ерусалим, беджеририм! Эльхамдюлилля!


Къадимий куньлерни хатырлайым, бутюн ишлеринъ акъкъында тюшюнем, къолларынънынъ ишлери акъкъында ойлайым.


Коклер Алланынъ шуретини бильдире, кок къуббеси Онынъ яраткъаны акъкъында хабер бере.


Я РАББИ, Сени чагъырам! Меним Къаям! Мени джевапсыз къалдырма! Ёкъса, Сен манъа джевап бермесенъ, мен мезаргъа тюшкенге ошайджагъым.


Чокълары меним джаныма: «Алла оны къуртармаз», – дейлер. Сэла


Амма Сен, я РАББИ, чевре-четимде къалкъансынъ, меним шуретимсинъ, башымны юкъарыгъа котерген – Сенсинъ.


Сонъ Санъа ишангъанлар эписи къувансынлар, даима севинчнен къычырсынлар! Оларны Озюнъ къорчалайджакъсынъ, Адынъны севгенлер Сен ичюн шенъленеджеклер!


Мени севген Аллам меним огюмде кете, О, манъа душманларыма къоркъусыз бакъмагъа ёл береджек.


Севгинен акъикъат корюшелер, догърулыкъ ве аманлыкъ опюшелер!


РАББИ олгъан Алла не айтаджагъына мен къулакъ асарым. О, Озь халкъынен ве азизлеринен барышыкъ тюзер, амма олар кене ахмакълыкъкъа къайтмасынлар.


Он телли алет ве арфа чалып, сантырны чалып йырламакъ яхшы!


Амма Муса халкъкъа: – Къоркъманъыз. Къатты турунъыз. РАББИ бугунь сизни къуртаргъаныны корерсинъиз. Бугунь корьген мысырлыларны бир даа омюрбилля корьмезсинъиз.


Яман адамнынъ къазанчы яландыр, акъикъатны сачкъан адам исе ишанчлы мукяфатны джыя.


Алланынъ эр сёзю темиз, онъа ишангъан адамлар ичюн О – къалкъандыр.


Къоркъакъларгъа: – Бир шейден къоркъмайып, къатты олунъыз, Бакъынъыз, Алланъыз келе! – айтынъыз. – О джезалайджакъ, эр кеснинъ къазангъанына коре береджек. О келеджек ве сизлерни къуртараджакъ.


Бакъынъыз, РАББИ-ТААЛЯ кучюнен келе, акимиет къудретинен якъынлаша. Бакъынъыз, О, мукяфатлайджакъ, адамларгъа акъларыны береджек!


Къоркъма! Мен янынъдадырым! Дешетке къалма! Мен Алланъдырым! Мен сени къавийлештиририм, санъа ярдым этерим, онъ къолумнен санъа адалет берерим.


– Къоркъма, Якъуп-къурт, Исраиль акъайлары! Санъа Мен ярдым этеджегим, – дей РАББИ, сени сатын алгъан Исраильнинъ Азизи.


Эй, Якъуп! Эй, Исраиль! Сени яраткъан, дюньягъа кетирген РАББИ шимди бойле дей: – Къоркъма! Мен сени сатын алдым, сени адынънен чагъырдым; сен Менимсинъ!


Къоркъма! Мен янынъдам. Эвлятларынъны куньдогъуш тарафындан алып келеджегим, куньбатыш тарафындан топлайджагъым.


Сени ананънынъ къарнында яраткъан, санъа ярдым эткен РАББИ бойле дей: – Эй, къулум Якъуп! Эй, Мен сайлагъан Ешурун! Къоркъма!


Къоркъманъыз, отюнъиз патламасын! Эвель-эзельден сизге хабер этип, оладжакъны эвельден бильдирмеген эдимми? Сиз – Меним шаатларымсынъыз. Менден гъайры алла бармы? Ёкъ, башкъа бир Къая ёкътыр, ич бирини бильмейим!


– Мен, Мен Озюм гонълюнъизни аладжагъым! Не ичюн сиз оледжек адамдан, от киби олгъан адам огълундан къоркъасынъыз?


Лякин сени Мен о куню къуртараджагъым, – дей РАББИ, – сен къоркъкъан адамларнынъ къолуна берильмейджексинъ.


«РАББИ – меним къысметим, – дей джаным. – Онынъ ичюн Онъа ишанаджагъым!»


30-ынджы йылы, дёртюнджи айынынъ бешинджи кунюнде мен Кевар озенининъ ялысында сюргюн этильгенлернинъ арасында эдим. О вакъыт коклер ачылды, ве мен Алладан кельген руяларны корьдим.


Меним руямда Алланынъ Руху мени котерип, къасдийлилернинъ мемлекетине, сюргюн этильгенлернинъ арасына кетирди. Бундан сонъ мен корьген шейлер битти.


Сонъра О, манъа бойле деди: – Инсан огълу! Исраиль халкъына кет ве Меним сёзлеримни оларгъа айтып бер.


РАББИ оларгъа бойле деди: – Сёзлериме къулакъ асынъыз: аранъызда бир пейгъамбер олгъанда, Мен, РАББИ, онъа руяда корюнем, тюшюнде онен лакъырды этем.


РАББИ Харунгъа бойле деди: – Оларнынъ топрагъында сенинъ къысметинъ олмайджакъ, араларында ич бир пайынъ олмайджакъ. Исраиль огъулларынынъ арасында сенинъ къысметинъ де, пайынъ да – Меним.


Алланынъ сесини эшиткен адам дей, Къудретли Алланынъ руяларыны корьген акъай айта. О, ерге тюшеята, козьлери исе ачыкътыр.


Мелек исе къадынларгъа: – Къоркъманъыз! Хачкъа мыхлангъан Исаны къыдыргъанынъызны билем.


Иса исе: – Не ичюн сиз бойле къоркъакъсынъыз, аз иманлылар? – деди оларгъа. Сонъ еринден турып, фуртуна ве гольни тынчландырды. Шу вакъыт эр шей бутюнлей тынды.


Амма мелек онъа: – Къоркъма, Зекъарья! Сенинъ ялварувынъ эшитильди. Апайынъ Элизабет санъа огъул догъаджакъ, ве сен онынъ адыны «Ягъя» къояджакъсынъ, – деди.


Мелек онъа: – Къоркъма, Мерьем! Сен Алланынъ хайырыны таптынъ!


Эй, аз олгъанлар, къоркъманъыз! Сизге Падишалыкъны багъышламакъ – Бабанъызнынъ истегенидир.


Олар Пётргъа: – Корнелий адлы, бутюн еудий халкъы урьмет эткен, диндар, Алладан къоркъкъан бир юзбашы бар. Мукъаддес мелек онъа, сени озь эвине чагъыртып, айткъанларынъны динълемеге буюрды, – дедилер.


Эм Павел, эм Аполлос, эм Кифа, эм дюнья, эм аят ве олюм, эм шимдики ве келеджек заман – эписи сизинъкидир.


Семетдешлерининъ арасында онынъ пайы олмасын. РАББИ оларгъа айткъаны киби, О, Озю – оларнынъ мал-мулькюдир.


Къуветли ве джесаретли олунъыз, олардан къоркъманъыз ве чекинменъиз, чюнки сизнен Алланъ олгъан РАББИ кетеята. О, сизни къалдырмайджакъ ве ташламайджакъ.


Эски заманларда Алла бир къач кере тюрлю ёлларнен баба-деделеримизге Озь истеклерини пейгъамберлернинъ ярдымынен бильдире эди.


Оны корьгенимнен, аякълары астына олю киби йыкъылдым. О, онъ къолуны устюме къойып, бойле деди: – Къоркъма! Мен Биринджи ве Сонъкидирим.


Бу япкъанларынъ ичюн санъа РАББИден къайтсын, ве Исраильнинъ Алласы РАББИден санъа бол мукяфат олсун, чюнки сен Онынъ къанатлары тюбюнде сакъланмакъ ичюн кельгенсинъ! – деди.


(Шу куньлерде Исраильде бирев Алладан бир шей сорамагъа барса: «Гизли шейлерни бильген адамгъа барайыкъ», – дегенлер. Шимди «пейгъамбер» деп адландырылгъан адамгъа эвеллери «гизли шейлерни бильген адам» дегенлер.)


ကြှနျုပျတို့နောကျလိုကျပါ:

ကြော်ငြာတွေ


ကြော်ငြာတွေ