Алла мени анда кетирди. Шу ерде корюниши тунчкъа ошагъан бир адамны корьдим. Шу адам къапунынъ киришинде тура эди, къолунда кетен аркъан ве бир ольчю таягъы бар эди.
РАББИ менден: – Амос, сен не коресинъ? – деп сорады. Мен: – Бир саркъманы, – дедим. Бунъа Рабби бойле деди: – Мына, Мен халкъым Исраильнинъ ортасына бир саркъма къояджагъым. Бир даа оларны багъышламайджагъым.
Бу кунни ким уфакъ деп саяр? Зеруббавелнинъ къолундаки ташкъа ве къуруджылыкъ саркъмасына бу еди козь къуванчнен бакъа. (Олар бутюн ер юзюни корьген РАББИнинъ козьлеридир.)