4 Сизлер фильтишнен япылгъан ятакълар устюнде ятасыз, диванларынъызда кейф чатасыз, энъ яхшы къозуларны ве бакъылгъан бузавларны ашайсынъыз.
Агъалары аш ашамагъа отургъанда, козьлерини котерип, Гилад тарафындан кельген исмаиллилернинъ керваныны корьдилер. Керван девелери тюрлю тереклерден алынгъан къокъулы сакъызларны алып кете эдилер, буларны Мысыргъа алып бара эдилер.
Беяз ве мор тюстеки басмалар мермер колонналардаки кумюш алкъаларгъа индже ишленген кетен ве мавылы къырмызы тюстеки йиплернен багъланып асылгъан эдилер.
Азиз Еринъни бус-бутюн якътылар, Адынъ булунгъан Мескенни арамладылар.
Лякин орталыкъта шенълик ве къуванч, туварларны, къой-эчкилерни соясыз, эт ашайсыз, шарап ичесиз; «Айдынъыз, ашап-ичейик! Ярын оледжекмиз де!» – дейсиз.
Эфраимнинъ сархош огъуллары макътангъан таджгъа беля! Солаяткъан чечекке, Эфраимнинъ дюльберлигине ве шуретине беля! Чечек берекетли вадийининъ башында, анда яшагъанлар исе шарапнен харапландылар!
Байрам олгъан эвге де барма, анда отурма, ашама-ичме.
Къызкъардашынъ Содомнынъ къабааты шунда эди: о ве онынъ къызлары юкселип, эр шейнинъ боллугъында ве раатлыкъ-тынчлыкъта яшай эди, лякин фукъарелерге ве ёкъсулларгъа ярдым этмей эдилер.
Донатылгъан софранынъ башында парлакъ ятакъкъа ятып, софрагъа Меним гузель къокъулы ягъымны ве зейтюн ягъымны къойдынъ.
РАББИ бойле дей: – Бир чобан арсланнынъ агъзындан айваннынъ эки кемигини я да къулагъынынъ парчасыны къуртаргъаны киби, Самариеде яшагъан Исраиль огъуллары да ойле къуртарыладжакъ. Оларда тек тёшекнинъ кошеси, диваннынъ аягъы къаладжакъ.
– О кунь Алланынъ сарайындаки йырлар агълавларгъа айланаджакъ, – дей РАББИ-ТААЛЯ. – О вакъыт чокъ адам ольдюриледжек. Эр бир ерде олюлерни сес-солукъсыз котерип атаджакълар.
Шеэр байлары залымлыкъкъа толу, анда яшагъанлар ялан айталар, озь тиллеринен алдаталар.
Индже кетенден япылгъан мор урбалар кийип, эр кунь кейф-сефа сюрип яшагъан бир зенгин адам бар экен.
Сизлер ер юзюнде кейф ве боллукъ ичинде яшай эдинъиз. Санки, къурбан кунюне озюнъизни пек беслединъиз.