19 О вакъыт бири насыл арсландан къачар да, огюне аюв чыкъар, эвине къайтып къолунен диваргъа таяныр да, къолуны йылан тишлер.
Чукъур къазгъан онъа тюшмек мумкюн, диварны йыкъкъан адамны йылан чакъмакъ мумкюн.
Сиз фукъарелерге адалет къыдырмагъа ёл бермейсинъиз, зулум тюбюнде къалгъан халкъымдан адалет къыдырмакъ акъкъыны тартып аласынъыз, тул къадынларнынъ мулькюни чекип аласынъыз ве оксюзлерни союндырасынъыз.
Рабби джезанен кельгенде, узакътан башынъызгъа беля тюшкенде, не япаджакъсынъыз? Ярдым сорап, кимге ялвараджакъсынъыз? Байлыгъынъызны къайда сакълайджакъсынъыз?
Павелнинъ къолуна йылан асылгъаныны корьген ерлилер бири-бирине: «Бу адам къатиль, гъалиба. Денъизден къуртулса да, адалет алласы оны тири къалдырмайджакъ!» – дедилер.
Ачлыкъ оларны бошатыр, веба оларны ашар, аджджы тишлемелер келир. Оларгъа къаршы кийик айванларны, тозда сюйрекленген зеэр махлюкъларны ёлларым.
о: – Къобанынъ агъзыны балабан ташларнен къапатынъыз, ве оларны къаравулламакъ ичюн, адам къоюнъыз, – деп буюрды.