14 Чабик адамнынъ къачмагъа кучю олмайджакъ, кучьлюнинъ кучю къалмайджакъ, джесюр джаныны къуртарамайджакъ.
Яман адамларнынъ козьлери исе сёнеджек, олар сакъланмагъа ер тапмайджакъ, умютлери де гъайып оладжакъ.
РАББИнинъ козьлери инсафлыларгъа бакъа, къулакълары ярдым фигъанларына ачыкъ.
Ер юзюнде мен даа бир шей корьдим: Атиклер мувафакъиетли чапувны, джесюрлер енъишни, икметлилер отьмекни, акъыллылар байлыкъны, бильген адамлар яхшы мунасебетни эр вакъыт къазанмай, амма олар ичюн эр шейнинъ озь вакъты-саати ве къысмети бар.
Чобанлар къачып оламайджакъ, къойларны бакъкъан ёлбашчылары къуртулып оламайджакълар.
Ехуданынъ падишасы Цидкия ве эписи аскерлер оларны корип, къачтылар, геджесинен падишанынъ багъчасындан эки дивар арасындаки къапудан кечип, Арава ёлунен кеттилер.
РАББИ бойле дей: – Акъыллы адам акъыллыгъынен, кучьлю адам къудретинен, бай адам байлыгъынен макътанмасын.
О, кучьлю адамны бирден йыкъа, къалелерни ёкъ эте.