7 Сен эфендинъ Ахавнынъ союны ёкъ этеджексинъ. Шунынънен меним къулларым пейгъамберлернинъ тёкюльген къанлары ичюн ве РАББИнинъ эписи къулларынынъ къанлары ичюн Мен Изевельден акътыман аладжагъым.
Изевель РАББИнинъ пейгъамберлерини ёкъ эткенде, Овадья юз пейгъамберни алып, оларны эллишер адам къобаларда сакълап, аш-сувнен теминлеген эди.
Изевель, Навотнынъ ташларнен урып ольдюрильгени акъкъында эшитип, Ахавгъа: – Тур, йизреэлли санъа кумюшке сатмагъа истемеген Навотнынъ юзюм багъыны озюнъе ал. Навот сагъ дегиль, о, ольди, – деди.
РАББИ бойле дей: «Мына, сенинъ башынъа белялар тюшюреджегим, сени ёкъ этеджегим. Исраильде олгъан Ахавнынъ союнда эр бир акъайны: къул олсун, азат олсун, – эписини ёкъ этеджегим.
РАББИнинъ огюнде Ахав киби яманлыкъ япкъан адам ёкъ эди, шу яманлыкъларны япмагъа оны апайы Изевель огретти.
Билинъиз ки, РАББИ Ахавнынъ сою акъкъында айткъан эр бир сёз ерине келир. РАББИ озюнинъ къулу Ильяснен айткъан эр бир шейини япты, – деди.
Бундан сонъ Еху Йизреэлдеки Ахав союндан къалгъанларнынъ эписини, мырзалары, якъынлары ве руханийлерининъ эписини ольдюрди, онынъ адамларындан бириси тири къалмады.
Ахазьянынъ Ёрамгъа кельгени Алладан эди ве онынъ олюмине себеп олды. Анда кельген сонъ, Ахазья Ёрамнен берабер Нимшийнинъ огълу Ехугъа къаршы чыкъты. РАББИ исе Ехуны Ахав союны ёкъ этмек ичюн сайлады ве ягънен ягълады.
сизге ёллагъан къулларым-пейгъамберлернинъ сёзлерине къулакъ асмасанъыз (Мен оларны сизге къайта-къайта ёллайым, сиз исе оларны динълемейсинъиз),
Бойледже, инсафлы адам Хабильнинъ къанындан башлап, Алланынъ Сарайы ве къурбан ери арасында сизлер ольдюрген Берекиянынъ огълу Зекъарьянынъ къанынадже ер юзюнде тёкюльген бутюн гунасыз адамларнынъ къаны сизинъ бойнунъызда!
Севимли агъа-къардашларым, озьлеринъиз очь алманъыз, Алланынъ гъазабына ер беринъиз. Язылгъан ки: – Очь алмакъ Меним къолумда, джезасыны Мен берерим, – дей Рабби.
Сенинъ хайырынъ ичюн акимлер – Алланынъ хызметчилеридир. Амма яман иш япсанъ, къоркъ. Аким къылычыны бошуна котерип юрмей. О, Алланынъ хызметчисидир ве яманлыкъ япкъанны ачувнен джезалай.
Аякълары тайгъанда, Мен акътыман ве интикъам алырым. Беля-къаза куню якъындыр, азырландырылгъан шейлер оларгъа ашыкъып келелер».
Эй, халкълар! Алланынъ халкъынен берабер къуванынъыз! О, къулларынынъ къаны ичюн акътыманыны ве Озь душманларынынъ интикъамыны алыр, Озь топрагъы ве халкъы ичюн одеме этер.
Биз шу сёзлерни айткъан Биревни яхшы билемиз: – Джеза Меним къолумда, къаршылыгъыны Мен береджем. Ве даа: – Рабби Озь халкъыны суд этеджек.
Эй, коклер, азизлер, эльчилер ве пейгъамберлер! Энди къуванынъыз, чюнки Алла шеэрни джезалады, акъкъынъызны алды.
О, догъру ве адалетли суд эте. Ер юзюни озь ороспулыгъынен бозгъан буюк ороспуны О, джезалады, Озь къулларынынъ къаны ичюн онъа акъкъыны берди.
Лякин санъа къаршы бойле айтам: сен Изевель къадынынынъ ишлерине къаршылыкъ косьтермейсинъ. О, озюне пейгъамбер деп, Меним къулларыма ороспулыкъ япмагъа ве путкъа къурбан этильген шейлерни ашамагъа огрете ве оларны догъру ёлдан ура.