34 Еху эвге кирип, ашады-ичти, сонъ: – Анавы лянетлини алып джыйынъыз ве дефн этинъиз. Насыл да олса, о, падишанынъ къызыдыр, – деди.
Неват огълу Еровоамнынъ япкъан гуналары аз олгъандайын, о, сидонлыларнынъ падишасы Этбаалнынъ Изевель къызына эвленип, Баалгъа хызмет этип ве онъа табынып башлады.
Бундан сонъра Ильяс Ахавгъа: – Бар, аша-ич. Буюк ягъмур шувултысы эшитилип башлады, – деди.
РАББИнинъ огюнде Ахав киби яманлыкъ япкъан адам ёкъ эди, шу яманлыкъларны япмагъа оны апайы Изевель огретти.
Еху: – Оны котерип ашагъы атынъыз, – деди. Изевельни котерип аттылар. Онынъ къаны диваргъа ве атларгъа сачрады, ве атлар оны таптадылар.
Изевельни дефн этмеге кеттилер, лякин къафасы, аякълары ве эллеринден гъайры бир шейини тапмадылар.
Хаберджилер падишанынъ эмиринен тез ёлгъа чыкътылар. Къанун Шушан къалесинде де илян этильген эди. Падишанен Хаман отурып иче эдилер, Шушан шеэрининъ халкъы исе шашкъынлыкъ ичинде эди.
Инсафлы адамны макътавнен хатырларлар, яман адамнынъ ады исе гъайып олур.
Сайлагъан халкъым адынъызнен къаргъайджакълар, РАББИ-ТААЛЯ сизни ольдюреджек, къулларына исе башкъа ад береджек.
Сизлер фильтишнен япылгъан ятакълар устюнде ятасыз, диванларынъызда кейф чатасыз, энъ яхшы къозуларны ве бакъылгъан бузавларны ашайсынъыз.
Сонъ сол тарафындакилерине: – Эй, лянетлилер! Ёкъ олунъ козюмден! Шейтангъа ве онынъ мелеклерине азырланылгъан эбедий атешке тюшюнъиз!