11 Сонъ Эль-Яса Хазаэлге ойле тикилип бакъты ки, о тап шашмалады. Алланынъ адамы агълады.
О, ойле окюр-окюр агълады ки, тап мысырлылар эшиттилер, фыравуннынъ эви де эшитти.
Исраиль падишасы Пекъах куньлеринде Ашшур падишасы Тиглат-Пилесер келип, Иён, Авел-Бет-Маакъа, Яноах, Кедеш, Хацор, Гилад, Галилея, бутюн Нафталий топракъларыны запт этип, халкъны Ашшур мемлекетине кочюрди.
Лякин олар вазгечмейип ялвара бердилер, Эль-Яса тап утанды ве: – Айды, йиберинъиз оларны, – деди. Элли адамны йибердилер, олар Ильясны учь кунь къыдырдылар, амма тапалмадылар.
Эгер бунъа къулакъ асмасанъыз, кибирлилигинъиз ичюн джаным гизли ерде агълайджакъ, окюр-окюр къычыраджакъ козьлерим аджджы козьяш тёкеджек, РАББИнинъ халкъы эсирге алынаджакъ.
Оларгъа бойле хабер эт: – Козьлерим гедже-куньдюз, токътамаздан козьяш тёксюн; халкъымнынъ къызыны чокъ урдылар, ве о йыкъылды, пек агъыр яраланды.
Ах, ичим-багърым, ичим-багърым! Юрегим яна, юрегим сызлай, сусып оламайым! Джаным боразан сесини, дженк давушларыны эшите!
Ах, башым сув олса, козьлерим де козьяш чокърагъы олса эди, гедже-куньдюз халкъымнынъ ольдюрильгенлери ичюн агълар эдим.
Ашыкъып кельсинлер де, бизлер ичюн агъласынлар, козьлеримиз козьяш тёксюн, кирпиклеримизден сувлар акъсын.
Иса Ерусалимге якъынлашкъанда, шеэрни корип, онынъ алына козь яш тёкти ве:
Исанынъ козьлери яшланды.
Еудийлернинъ фитнелери ичюн башыма сынавлар келип кечти, оларнынъ ичинде алчакъгонъюллик ве козюмнинъ яшынен Раббиге хызмет эте эдим.
Шунынъ ичюн козь-къулакъ олунъыз. Мен учь йыл девамында гедже-куньдюз, козьлеримнинъ яшынен эр биринъизге насиат бергенимни унутманъыз.
юрегим буюк гъамнен ве битмез дертнен сызлай.
Мен сизлерге чокъ кере айттым, энди исе козьяш тёкип айтам: Месих хачынынъ душманлары киби яшагъан адамлар чокътыр.