14 Дотангъа атлыларны, дженк арабаларыны ве буюк бир ордуны йиберди. Анда гедже келип, шеэрни сардылар.
Ашшур падишасы озь башкоманданыны, баш везирини ве орду башыны буюк ордусынен берабер Лакиш шеэринден падиша Хизкиягъа Ерусалимге ёллады. Олар Ерусалимге кельди. Келип, юкъары хавуздан акъкъан арыкъ янында токътадылар. О ер, токъумаларны ювып къуруткъан тарлагъа баргъан ёлундадыр.
Падиша: – Барынъыз, онынъ къайда олгъаныны билинъиз. Сонъ мен адамларны ёллап, оны тутарым, – деди. Падишагъа бойле хабер кельди: «О, Дотан шеэринде».
Саба эрте турып, Алла адамынынъ хызметчиси чыкъты ве шеэрни сарып алгъан орду, атлар ве арабаларны корьди. Келип, эфендисине: – Вай, эфендим! Энди не япармыз? – деди.
Шу ань, Иса даа бу сёзлерни айткъанынен, он экиден бири Иуда пейда олды. Иуданен берабер къылыч ве таякъларнен силялангъан чокъ адам кельди. Оларны баш руханийлер ве халкънынъ акъсакъаллары ёллагъан.
Ондан сонъ Иса чокъ адамларгъа: – Мени якъаламакъ ичюн, айдут тутаджакъ киби, къылыч ве таякъларнен силяланып кельдинъиз. Мен эр кунь Алланынъ Сарайында олып, окъута эдим, сизлер исе Мени якъаламадынъыз, – деди.
– Ерусалимни ордулар сарып алгъаныны корьгенде, билинъиз: шеэрнинъ гъайып оладжакъ вакъты якъынлашкъан.
Шаул дагънынъ бир тарафындан кете эди, Давут адамларынен исе дагънынъ башкъа тарафында эди. Давут Шаулдан ашыкъып къачаяткъанда, Шаул адамларынен берабер Давутны ве адамларыны якъалайджакъ олып, дагънынъ янындан чевирилип кетти.
Шаул фелестинлилернен дженклешип къайткъанда, онъа Давут Эн-Гедиде олгъаныны еткиздилер.