36 Сонъ Эль-Яса Гехазийни чагъырып: – Шунамлы къадынны чагъыр, – деди. О, къадынны чагъырды. Къадын кельди. О исе: – Огълунъны ал, – деди.
Бутюн Исраиль топракъларында дюльбер къыз къыдырып башладылар ве шунамлы Авишагъны тапып, падишагъа кетирдилер.
Ильяс огъланны алып, оны эвнинъ юкъары одасындан алып чыкъты ве анасына берди. Сонъ Ильяс къадынгъа: – Бакъ, огълунъ тири, – деди.
Сонъ турып, одачыкънынъ ичинде анда-мында юрди. Сонъ кене турып, баланынъ устюнден узанды. Бала еди кере къадар акъсырды ве козьлерини ачты.
Къадын келип, онынъ аякълары тюбюне йыкъылып, ергедже эгильди, сонъра огълуны алып кетти.
Сонъ: – Озюнъе ал, – деди. Адам къолуны узатып, балтаны алды.
Къадыннынъ ольген огълуны тирильткен Эль-Яса апайгъа: – Тур, озюнъ де, бутюн эв халкъынъ да мындан башкъа бир ерге кетинъиз, анда яшап турынъыз. РАББИ ачлыкъ йибермек къарарына кельди, еди йыл девамында бу ерлерде ачлыкъ оладжакъ, – деди.
Олю котерилип отурды да, лаф этип башлады. Иса оны анасына къайтарды.
Къадынлар озь олюлерининъ тирильгенини корьдилер. Базылары исе, тирильген сонъ яхшыджа яшайышкъа ынтылып, азат этилювни къабул этмедилер ве азапларда ольдилер.