25 Къадын кетип, Къармел дагъына, Алланынъ адамына кельди. Алланынъ адамы оны узакътан корип, хызметчиси олгъан Гехазийге: – Бу анавы шунамлы къадын.
Шимди манъа бутюн Исраильни Къармел дагъына чагъырт. Дёрт юз элли Баалнынъ пейгъамберини ве Изевельнинъ софрасында ашагъан дёрт юз Ашеранынъ пейгъамберини де чагъырт, – деди.
Ахав кетип ашады-ичти, Ильяс исе Къармелнинъ тёпесине чыкъып, ерге эгильди, бетини тизлерининъ арасына къойды
Сонъра падиша эллибашыны элли аскеринен бирликте Ильяскъа йиберди. Эллибашы онъа барды. Ильяс исе дагънынъ тёпесинде отурмакъта эди. Эллибашы онъа: – Эй, Алланынъ адамы! Падиша санъа ашагъы тюшмеге риджа эте, – деди.
Мындан Эль-Яса Къармел дагъына кетти, андан Самарие шеэрине къайтты.
эшекни эгерледи де, хызметчисине: – Юр, эшекни айда, мен айтмагъандже токътама, – деди.
Оны къаршыламагъа чап да: «Сагъ-амансынъмы? Акъайынъ сагъмы? Баланъ сагъмы?» – деп сора, – деди. Къадын исе: – Эписи яхшы, – деп джевап берди.
Лякин Алланынъ адамына дагъгъа кельгенде, йыкъылып, онынъ аякъларына япышты. Гехазий оны четке алып кетмек ичюн якъынлашты, амма Алланынъ адамы: – Къой оны, джаны сыкъынтыда. РАББИ бу ишни менден гизледи, онынъ акъкъында манъа бир шей айтмады, – деди.
Алланынъ адамы Эль-Ясанынъ хызметчиси Гехазий бойле тюшюнди: «Мына эфендим шу арамлы Нааман кетирген шейлерини онынъ къолундан алмады. РАББИнинъ огюнде ант этем: шимди артындан чапарым да, ондан бир шей алырым!»
Падиша о вакъытта Алланынъ адамынынъ хызметчиси Гехазийнен лакъырды этип: «Манъа Эль-Ясанынъ япкъан энъ аджайип шейлери акъкъында айтып бер», – деген.
Аджайип чечекленип къуванаджакъ, къуванчнен къычырып шенъленеджек. Ливан шурети онынъ оладжакъ, Къармел дагъларынынъ ве Шарон тегизлигининъ дюльберлиги онъа бериледжек. Олар РАББИнинъ шуретини, Алламызнынъ дюльберлигини кореджеклер.