18 Бала осьти ве куньлернинъ биринде бабасына, оракъчыларгъа кельди.
Бираз вакъыт кечкен сонъ, къадын агъыраякълы олды ве, Эль-Яса онъа айткъаны киби, бир йыл кечкен сонъ, тамам шу вакъытта огълан догъды.
Бабасына: – Вай, башым! Вай, башым! – деди. Бабасы хызметчисине: – Оны анасына алып кет, – деди.
Къадыннынъ ольген огълуны тирильткен Эль-Яса апайгъа: – Тур, озюнъ де, бутюн эв халкъынъ да мындан башкъа бир ерге кетинъиз, анда яшап турынъыз. РАББИ ачлыкъ йибермек къарарына кельди, еди йыл девамында бу ерлерде ачлыкъ оладжакъ, – деди.
Бу арада Вифлеемден кельген Боаз оракъчыларгъа: – РАББИ къолай кетирсин! – деди. Олар да онъа: – РАББИ сенден разы олсун, – деп джевап къайтардылар.