Biblia Todo Logo
အွန်လိုင်း သမ္မာကျမ်းစာ

- ကြော်ငြာတွေ -




4 Падишалар 22:19 - Мукъаддес Китап

19 «Виран олып лянетленеджек бу ер ве онынъ сакинлери акъкъында сёзлеримни эшитип, юрегинъ йымшады, ве сен РАББИнинъ огюнде боюн эгдинъ. Сен урбаларынъны йырттынъ ве Меним огюмде агъладынъ. Онынъ ичюн Мен сени эшиттим, – дей РАББИ.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ




4 Падишалар 22:19
44 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ  

– Ахав Меним огюмде насыл баш эггенини коресинъми? О Меним огюмде башыны эггени ичюн, Мен оны яшайышы девамында белягъа огъратмам. Онынъ огълу заманында союны беляларгъа огъратырым, – деди.


Сонъ Амоцнынъ огълу Ешая Хизкиягъа бойле хабер ёллады: – РАББИ, Исраильнинъ Алласы бойле дей: «Ашшур падишасына Санхеривге къаршы дуваларынъны эшиттим».


– Артынъа къайт да, Хизкиягъа, халкъымнынъ укюмдарына, шойле айт: «РАББИ, Бабанъ Давутнынъ Алласы бойле дей: Мен сенинъ дуваларынъны эшиттим, козь яшларынъны корьдим. Мен сени тедавийледжегим. Учюнджи куню РАББИнинъ Сарайына кетеджексинъ.


Падиша Къанун Китабынынъ сёзлерини эшиткенинен, устюндеки урбаларыны йыртты,


Амма юреги юксельгенде, Хизкия ве Ерусалимде яшагъанлар боюн эгдилер, ве шунынъ ичюн Хизкиянынъ куньлеринде оларнынъ башына гъазап тюшмеди.


Буюк беля онынъ башына тюшкенде, о, Алласы РАББИге ялварып башлады ве бабаларынынъ Алласы алдында бойнуны ашагъы эгди.


Онынъ дувасы, онъа къулакъ аскъаны, онынъ бутюн гуналары ве имансыз арекетлери, ве о боюн эггенден эвель ибадет тёпелерини къургъан ве Ашера путуна табынма диреклер ве эйкеллер къойгъан ерлер Хозайнынъ тарих языларында язылгъандыр.


Бабасы Менашше боюн эгди, лякин Амон РАББИнинъ огюнде боюн эгмеди, аксине, Амон озь къабаатларыны чокълаштырды.


“Шу ер ве онынъ сакинлери акъкъында сёзлерни эшиткенде, юрегинъ йымшагъан ве сен Аллагъа боюн эггенинъ ичюн, Меним огюмде бойсунгъанынъ ве урбаларынъны йырткъанынъ ичюн, Меним огюмде агълагъанынъ ичюн, Мен сени эшиттим. Бу – РАББИнинъ сёзюдир.


Узеир дува окъуды, агълай-агълай тёвбе этти, агълады, Алланынъ Эви огюнде ерге йыкъылды. Шу вакъытта онынъ янында чокътан-чокъ исраиллилер джемааты топланды, акъайлар, апайлар, балалар да кельди. Олар окюр-окюр агълай эдилер.


Бу сёзлерни эшиткен сонъ, мен отурып агъладым. Бир къач кунь гъам ичинде эдим, ич бир шей ашамадым-ичмедим, коклернинъ Алласына дува эттим.


Бутюн халкъ Къануннынъ сёзлерини динълеп агълап башлады. Нехемья аким, руханий ве кятип олгъан Узеир ве халкъны огреткен левийлилер бутюн халкъкъа: – Бу кунь Алланъыз РАББИ ичюн азиз бир куньдир. Къасевет этменъиз ве агъламанъыз, – дедилер.


Мусанен Харун фыравунгъа келип, бойле дедилер: – РАББИ, еудийлернинъ Алласы: «Сен даа не къадар вакъыт Манъа бойсунмайджакъсынъ? – деп сорай. – Манъа ибадет этмек ичюн, халкъымны йибер.


Эй, юреклери инат олгъанлар, догърулыкътан узакълашкъанлар! Мени динъленъиз!


Юдже, Юксельген, эбедий Яшагъан, Ады Азиз олгъан дей ки: – Юксек ве мукъаддес ерде яшайым, лякин тёвбе эткенлернен ве алчакъгонъюллилернен олам. Алчакъгонъюллилернинъ рухларыны джанландыраджагъым, тёвбе эткенлернинъ джанларыны тирильтеджегим.


Къолларым бутюн буларны япты, бойле этип, эр шей пейда олды, – дей РАББИ. Лякин Мен алчакъгонъюллилерге, рухтан тюшкенлерге, сёзюм огюнде къалтырагъанларгъа бакъаджагъым.


РАББИнинъ сёзюнден къалтырагъанлар, Онынъ сёзюни динъленъиз: – Сизни корьмеге истемеген, Адым ичюн сизни къувалагъан къардашларынъыз: «РАББИ Озюни шуретинде косьтерсин де, шенълигинъизге бакъайыкъ!» – дейлер. Амма олар масхара оладжакълар.


Эгер бунъа къулакъ асмасанъыз, кибирлилигинъиз ичюн джаным гизли ерде агълайджакъ, окюр-окюр къычыраджакъ козьлерим аджджы козьяш тёкеджек, РАББИнинъ халкъы эсирге алынаджакъ.


Оларгъа бойле хабер эт: – Козьлерим гедже-куньдюз, токътамаздан козьяш тёксюн; халкъымнынъ къызыны чокъ урдылар, ве о йыкъылды, пек агъыр яраланды.


бу Эвнен Шилогъа япкъанымны япарым, ве бутюн ер юзюндеки халкълар бу шеэрни къаргъайджакълар.


Микъая Барукънынъ халкъкъа окъугъан бутюн эшиткен сёзлерини оларгъа айтып берди.


Бу сёзлернинъ эписини эшиткен не падиша, не бутюн хызметчилери къоркъмадылар, урбаларыны йыртмадылар.


– Сизинъ яман ишлеринъизни ве джиренч япкъанларынъызны чыдап отурмагъа РАББИнинъ сабыры етмеди. Онынъ ичюн, бугунь корьгенинъиз киби, топрагъынъыз харап олып, лянетли, бакъымсыз ве адамсыз ерге чевирильди.


Ах, башым сув олса, козьлерим де козьяш чокърагъы олса эди, гедже-куньдюз халкъымнынъ ольдюрильгенлери ичюн агълар эдим.


онъа шойле деди: – Бутюн Ерусалим шеэрини кечип, оларнынъ арасында япылгъан пис шейлер акъкъында къайгъырып къасевет эткен адамларнынъ манълайына тамгъа къой.


Эй, инсан! Эйилик не олгъаны санъа бильдирильди, РАББИ сенден не истегени де хабер этильди: адалетли арекет этмек, мераметни севмек ве Алланънынъ огюнде юваш юрекнен яшамакъ.


О арада Исраиль огъулларындан бир адам кельди ве агъа-къардашларына Мусанынъ ве Исраильнинъ бутюн джемаатынынъ козю огюнде мидьянлы бир къызны кетирди. Олар исе о вакъыт Корюшюв Чадырынынъ киришинде агъламакъта эдилер.


Иса Ерусалимге якъынлашкъанда, шеэрни корип, онынъ алына козь яш тёкти ве:


«Кукюрт ве туз… Бутюн топракъ яна… Устюне бир шей сачылмай, топракъ бир шей осьтюрмей… Онда бир шей осьмей, бир от да осьмей. Содом, Гомора, Адма ве Цевоим шеэрлерине ошай. РАББИ оларны гъазабында ве афакъанында йыкъып ёкъ эткендир».


Сонъ исраиллилер бутюн ордусынен Бет-Эльге кеттилер. Анда РАББИнинъ огюнде отурдылар, бутюн кунь акъшамгъадже агълады ве ашамады-ичмедилер. Къурбанлар чалып, РАББИ ичюн оларны бутюнлей якътылар, аманлыкъ къурбанларыны да кетирдилер.


Давутнынъ адамлары онъа: – Мына, РАББИ санъа: «Иште, Мен душманларынъны къолунъа теслим этерим, онынънен не истесенъ, шуны япарсынъ», – деген кунь кельди, – дедилер. Давут яваштан барып, Шаулнынъ урбасындан бир парча кесип алды.


ကြှနျုပျတို့နောကျလိုကျပါ:

ကြော်ငြာတွေ


ကြော်ငြာတွေ