25 Мындан Эль-Яса Къармел дагъына кетти, андан Самарие шеэрине къайтты.
Ахав кетип ашады-ичти, Ильяс исе Къармелнинъ тёпесине чыкъып, ерге эгильди, бетини тизлерининъ арасына къойды
Сонъра падиша эллибашыны элли аскеринен бирликте Ильяскъа йиберди. Эллибашы онъа барды. Ильяс исе дагънынъ тёпесинде отурмакъта эди. Эллибашы онъа: – Эй, Алланынъ адамы! Падиша санъа ашагъы тюшмеге риджа эте, – деди.
Ехошафат исе: – Мында РАББИнинъ пейгъамбери ёкъ экенми? Биз ондан РАББИнинъ эмири акъкъында сорар эдик, – деди. Исраиль падишасынынъ хызметчилеринден бири: – Мында Шафат огълу Эль-Яса бар. О, Ильяснынъ хызметчиси эди, – деди.
Къадын кетип, Къармел дагъына, Алланынъ адамына кельди. Алланынъ адамы оны узакътан корип, хызметчиси олгъан Гехазийге: – Бу анавы шунамлы къадын.
Алламмелек, Амад, Мишал. Гъарпта сынъыр Къармел ве Шихор-Ливнаткъа къошула,