13 Сонъ Ильяснынъ устюнден тюшкен урбасыны котерип, артына къайтты ве Иорданнынъ ялысында турды.
Ильяс андан кетип, Шафат огълу Эль-Ясаны тапты. Эль-Яса о вакъыт он эки чифт бугъасынен топракъ сюре эди. О, он экинджи чифтининъ янында эди. Ильяс Эль-Ясанынъ янындан кечеяткъанда, онынъ устюне озь урбасыны атты.
Бундан гъайры, Сулейман падиша Эдом ерлеринде, Къызыл денъизнинъ ялысында, Элот янындаки Эцион-Геверде гемилер яптырды.
Эль-Яса исе бакъып: – Бабам, бабам! Исральнинъ арабасы ве атлылары! – деп къычырды. Бундан сонъ о, Ильясны башкъа корьмеди ве, озь урбаларына япышып, оларны экиге йыртты.
Ильяснынъ устюнден тюшкен урбасыны алып, сувгъа урды ве: – Ильяснынъ Алласы олгъан РАББИ къайда? О Озю къайда? – деп сорады. Сувгъа урды, ве сув экиге болюнип айырылды. Эль-Яса кечип кетти.
Ильяс озюнинъ усть урбасыны алып сарды ве сувгъа урды. Сув экиге болюнип айырылды, ве олар экиси къурудан кечтилер.
Оларны ташларнен ура, пычкъынен пыча, къыйнавгъа огърата, къылычнен ольдюре эдилер. Олар къой ве эчки терисине кийинип долаша, ёкъсуллыкъта, дертлерде ве азапларда яшай эдилер.
– Къыяфети насыл? – деп сорады Шаул. – Къарт, узун урба кийген акъай чыкъа, – деди къадын. Шаул шу заман Смаилни таныды, юзюни ергедже тийгизип эгильди.