34 – Озюм ичюн, къулум Давут хатири ичюн Мен бу шеэрни къорчалайджагъым.
Лякин Давутнынъ хатири ичюн онынъ Алласы олгъан РАББИ, ерини тутаджакъ огълуны бермек ичюн ве Ерусалимни къуветлендирмек ичюн, онынъ сюлялесини Ерусалимде къалдырды.
Омрюнъе даа он беш йыл къошаджагъым, сени ве шу шеэрни Ашшур падишасы къолундан къуртараджагъым. Озюм ичюн ве къулум Давутнынъ хатири ичюн бу шеэрни къорчалайджагъым».
Лякин РАББИ, озюнинъ къулу Давутнынъ хатири ичюн, Ехуда мемлекетини ёкъ этмеге истемеди, чюнки Давутнынъ эвлятларына омюрбилля Ехуданынъ тахтыны бермеге ваде эткен эди.
Ювасы устюнде учкъан къуш киби, Ордуларнынъ РАББИси Ерусалимни къорчалайджакъ, къоруйджакъ, аджыйджакъ ве къуртараджакъ.
сени ве шу шеэрни Ашшур падишасы къолундан къуртараджагъым, бу шеэрни къорчалайджагъым».
Гуналарны багъышлагъан – Меним, тек Меним. Бир даа оларны акъылыма кетирмейджегим.
Буны Озюм ичюн, тек Озюм ичюн япам, Адымны яманламасынлар да! Меним шуретимни кимсеге бермейджегим.
Адым ичюн гъазабымны ятыштырырым, Мени макътасынлар деп, Озюмни тутарым, сени къырмайджагъым.
Падишалыкъ эткенине ве акимиети тюбюнде аманлыкъ-тынчлыкъкъа сонъ олмайджакъ. Давутнынъ тахтындан эбедиен падишалыкъ этип, адалетнен ве догърулыкънен падишалыкъны пекитеджек ве къавийлештиреджек. Буларнынъ эписи – гъайрет ве буюк севгинен япылгъан Ордулар РАББИсининъ ишидир.
Къулум Давуткъа берильген васиетим де ойле олып, бозулмаз. Онынъ эвляды тахтта отурып, падишалыкъ этеджек, ве левийли руханийлер Манъа хызмет этеджеклер.
Якъупнынъ ве къулум Давутнынъ эвлятларыны да ред этмейджегим, Давутнынъ эвлятларындан падишаны сайлайджагъым, ве о, Ибраимнинъ, Исхакънынъ ве Якъупнынъ эвлятларына башлыкъ этеджек. Мен оларны эсирликтен къайтараджагъым, оларгъа мерамет этеджегим.
Шунынъ ичюн Исраиль халкъына бойле айт: – РАББИ-ТААЛЯ шойле дей: Эй, Исраиль халкъы! Мен япаджагъымны сизлер ичюн дегиль, мукъаддес Адым ичюн япаджагъым. Сиз Меним Адымны башкъа халкъларнынъ арасында арам эттинъиз,
Лякин Ехуда эвине мерамет этеджегим. Не яй, не къылыч, не дженк, не атлар ве атлылар оларны къуртараджакъ, олар Алласы РАББИнинъ кучюнен къуртуладжакъ.
Мен Эвимнинъ янында ерлешеджегим ве ордуларгъа къаршы, кельген-кеткенлерге къаршы къаравуллыкъ этеджегим. Хорлагъан адамгъа бир даа кечмеге ёл бермейджегим, Озь козюмнен бунъа мукъайт оладжагъым.
Рух – Алланынъ адамлары къуртулсынлар ве Алланынъ шурети юксельсин деп – бизге бериледжек мираснынъ биринджи къысмыдыр.
Онынъ шуретли эйилигине шукюрлер олсун, чюнки Озь севимли Огълунда О, бизге яхшылыкъ берди.
Амма душманларынынъ ачувы ичюн шуны япмам. Ёкъса, душманлары буны янълыш анълап, айтар: “Бизим къудретимиз улу, РАББИнинъ иши дегильдир бу!”»