23 Шимди эфендимнен Ашшур падишасынен анълашсанъ, ве мен санъа эки бинъ ат берсем, оларнынъ устюне атлылар тапып олурсынъмы?
Бен-Хадад даа бир хабер ёллап: – Мен Самарие шеэрининъ кулюни кокке савурарым. Джаяв аскерлериме бирер авуч куль биле тийсе, аллалар бойнумны урып, мени пек къатты джезаласынлар! – деди.
Бен-Хадад: – Эгер олар муаббетликнен кельсе, оларны тири якъаланъыз, эгер дженкнен кельген олсалар, эписи бир тири якъаланъыз, – деди.
Гъалиба, сиз манъа: «Биз РАББИге, Алламызгъа ишанамыз», – дерсиз. Лякин Хизкия шу Алланынъ ибадет тёпелерини ве къурбан ерлерини ёкъ этип, бутюн Ехуда ве Ерусалим халкъына: «Тек Ерусалимдеки къурбан еринде ибадет этинъиз», – демедими?
Сен эфендимнинъ энъ кичик башлыгъындан юзь чевирме, Мысыргъа ве онынъ дженк арабалары ве атлыларына ишанма.
Гольят Давутны корип, онъа нефретнен бакъты, чюнки Давут яш, ал янакълы ве муляйим эди.
– Манъа якъын кель, сенинъ джесединъни къушларгъа ве кийик айванларгъа берерим, – деди о Давуткъа.