10 Билинъиз ки, РАББИ Ахавнынъ сою акъкъында айткъан эр бир сёз ерине келир. РАББИ озюнинъ къулу Ильяснен айткъан эр бир шейини япты, – деди.
Онъа бойле айт: «РАББИ бойле дей: “Адамны ольдюрип, даа онынъ барлыгъыны да тартып алдынъмы?!”» Онъа даа айт: «РАББИ бойле дей: “Копеклер Навотнынъ къаныны ялагъан еринде сенинъ къанынъны да ялайджакълар! Э, сенинъкини!”».
– Ахав Меним огюмде насыл баш эггенини коресинъми? О Меним огюмде башыны эггени ичюн, Мен оны яшайышы девамында белягъа огъратмам. Онынъ огълу заманында союны беляларгъа огъратырым, – деди.
Самариеге келип, Еху Ахавнынъ Самариеде къалгъан бутюн адамларыны, РАББИ Ильяснен айткъаны киби, ольдюрди.
Бойлеликнен, РАББИ Ехунен: «Огъулларынъ дёртюнджи несилине къадар Исраиль тахтында отураджакълар», – деген сёзлери ерине кельди.
Къайтып келип, Ехугъа айтып бердилер. О исе: – Къулу олгъан тишбели Ильяснен айткъан РАББИнинъ сёзлери ерине кельди: «Изевельнинъ джеседини Йизреэлнинъ янында тарлада копеклер ашайджакъ.
Падиша Хамангъа: – Тез урбанен атны ал да, сен айткъанынъ киби, сарайнынъ къапусы янында отургъан ехудалы Мордекъайгъа яп. Бакъ, айткъанларынъдан бир шейни къачырма, – деди.
Лякин Мен къулларыма пейгъамберлерге айткъан сёзлерим ве буюргъан низамнамелерим деделеринъизнинъ яшайышларында беджерильди. О вакъыт олар Манъа тёвбенен къайтып: «Ордуларнынъ РАББИси бизни яшайыш ёлларымыз ичюн ве япкъан ишлеримиз ичюн джезалады», – дедилер.
Кок ве ер из къалдырмайып кечерлер, лякин Меним сёзлерим кечмез.
Исраильнинъ Эбедий Олгъан ялан айтмай ве языкъсынмай, чюнки О, адам дегиль, инсан киби языкъ этмей, – деди.
Смаил буюгенде, РАББИ онынъ янында эди ве онынъ эр бир айткъан сёзюни беджерди.