51 Олар – Сенинъ халкъынъ, Сенинъ къысметинъ. Сен оларны Мысырдан, демир собадан чыкъардынъ.
Къулунъ Мусанен айтып бергенинъ киби, баба-деделеримизни Мысырдан алып чыкъкъан вакъытта Сен оларны Озюнъе башкъа халкъларнынъ арасындан айырып къысмет киби алдынъ, РАББИ-ТААЛЯ!
о вакъыт Сен коклерден, Сен булунгъан ерден оларнынъ дувасыны ве ялваргъанларыны эшит, оларгъа керекли ярдым эт ве Сенинъ халкъынъны оларнынъ Санъа къаршы япкъан гуналары ичюн багъышла.
Олар – Сенинъ къулларынъ ве Сенинъ халкъынъ, Сен оларны улу къудретинънен ве буюк кучюнънен къуртардынъ.
РАББИнинъ сеси буюк тереклерни бурып ташлай, орманларны чыплакълаштыра. Онынъ Сарайында исе эр шей Онынъ шуретини бильдире.
Иште, сизлерни сынадым, амма кумюшни ириткенлери киби дегиль, сени сыкъынты оджагъында темизледим.
Я РАББИм! Къарардан зияде ачувланма, къабаатымызны эбедий акъылынъда тутма. Бизге бакъ, эпимиз – Сенинъ халкъынъмыз!
Деделеринъизни Мысыр топрагъындан, демир ириткен собадан чыкъаргъанда, оларгъа буны айтып, васиетимни бердим: “Сесимни динъленъиз ве Мен буюргъан эр шейни беджеринъиз. Сиз Меним халкъым олурсынъыз, ве Мен сизинъ Алланъыз олурым.
Якъупнынъ пайы исе оларгъа ошамаз. Алла эр шейни яратты, ве Исраиль – Онынъ шахсий халкъы. Алланынъ Ады – Ордуларнынъ РАББИси.
О заман Невукъаднеццар атештен къызгъан собанынъ къапусы янына барып: – Шадракъ, Мешакъ ве Авед-Него! Алла-Таалянынъ къуллары! Чыкъынъыз ве яныма келинъиз, – деди.
РАББИнинъ пайы Онынъ халкъы олды, Якъуп – Онынъ шахсий мулькюдир.
Сизлерни исе РАББИ демир ириткен собадан, Мысырдан алып чыкъты. Бугунь олгъанынъыз киби, сиз Онынъ шахсий халкъы оладжагъынъызны истей эди.