30 Сенинъ къулунъ ве Исраиль халкъы шу ерге бакъып дувалар окъугъанда, оларнынъ ялварувларыны эшит! Коклерде, Сен яшагъан еринъде эшит ве эшиткенинънен афу эт!
о вакъыт оларны коклерден эшит, Исраиль халкъынънынъ гунасыны багъышла ве халкъны баба-деделерине берген топракъкъа кене алып кетир.
о вакъыт оларны коклерден эшит, къулларынъ олгъан Исраиль халкъынынъ гуналарыны багъышла. Оларгъа догъру ёлны косьтер ве халкъынъа мирас оларакъ берген топрагъынъа ягъмур ягъдыр!
о вакъыт Сен коклерден, Озюнъ булунгъан ерден эшит ве оларны багъышла. Эр кимсеге онынъ япкъанларына коре акъкъыны бер, чюнки Сен оларнынъ юреклерини билесинъ. Эписи инсан огъулларынынъ юреклерини тек Сен билесинъ!
о вакъыт Сен коклерден, Сен булунгъан ерден эшит. Ябанджылар Сенден не сораса, шунынъ эписини яп. Сонъ бутюн ернинъ халкълары Сенинъ Намынъны биледжеклер ве, Исраиль халкъынъ киби, Сенден къоркъаджакълар. Сонъ даа мен къургъан бу Сарай Сенинъ Адынънен адландырылгъаныны биледжеклер.
о вакъыт Сен коклерден, Сен булунгъан ерден оларнынъ дувасыны ве ялваргъанларыны эшит, оларгъа керекли ярдым эт
шойле деди: – Я РАББИ, бабаларымызнынъ Алласы! Коклернинъ Алласы Сен дегильсинъми? Эр бир халкънынъ падишалыгъында Сен падишалыкъ этесинъ. Кучь ве къудрет Сенинъ элинъде. Санъа къаршы кимсе турып оламаз!
Сенинъ къулунъ ве Исраиль халкъы шу ерге бакъып дувалар окъугъанда, оларнынъ ялварувларыны эшит! Коклерден, Сен яшагъан еринъден эшит ве эшиткенинънен афу эт!
ве о вакъыт Меним Адымнен адлангъан Меним халкъым боюн эгсе, дувалар этсе ве Мени къыдырсалар, эгер озь яман ёлларындан вазгечселер, Мен оларны коклерден эшитирим, гуналарыны багъышларым ве оларнынъ топрагъыны тедавийлерим.
Десин Исраиль: – Эгер РАББИ бизнен олмаса эди,
РАББИнинъ Ады шуретине шукюр этинъиз! Мукъаддес шуретли ерде РАББИге ибадет этинъиз!
Джанымны сакъла, чюнки мен Сенден къоркъам. Санъа умют багълагъан къулунъны къуртар, я РАББИ!
РАББИ Мусанынъ юзю огюнде кечти ве бойле илян этти: – РАББИ, РАББИ! Аджыгъан, эйилик эткен, тез ачувланмагъан, пек мераметли ве ишанчлы олгъан Алла!
О, бинълердже несиллерге мераметини эйлей, къабаатны, джинаетни, гунаны багъышлай, лякин джезасыз къалдырмай, бабаларнынъ къабааты ичюн балаларындан ве торунларындан учюнджи ве дёртюнджи несилине къадар сорай.
Чокъ къасевет олгъан ерде тюшлер келе. Чокъ лаф да бойле этип ахмакълыкъ догъура.
Юдже, Юксельген, эбедий Яшагъан, Ады Азиз олгъан дей ки: – Юксек ве мукъаддес ерде яшайым, лякин тёвбе эткенлернен ве алчакъгонъюллилернен олам. Алчакъгонъюллилернинъ рухларыны джанландыраджагъым, тёвбе эткенлернинъ джанларыны тирильтеджегим.
Даниял исе бойле кягъыт имзалангъаныны бильсе де, эвине кетти ве одасынынъ Ерусалимге бакъкъан пенджерелерини ачып, эвель япкъаны киби, куньде учь кере тиз чёкип, озь Алласына дува ве шукюрлер эте эди.
Я Рабби, эшит! Я Рабби, багъышла! Эшит ве арекет эт, я Рабби! Аллам, Озюнъни тюшюнип, кечикме, чюнки эм шеэр, эм халкъ – Сенинъкидир, анда Намынъ булуна!
Биз Рабби-Таалямызгъа къаршы чыкъкъан олсакъ да, О, мерамет этсин ве бизни багъышласын!
Бизге къаршы гуна япкъан адамларны багъышлагъанымыз киби, Сен де бизим Санъа къаршы япкъан гуналарымызны багъышла.
Дуваны бойле окъунъыз: Бизим Коклердеки Бабамыз, Сенинъ Мукъаддес Адынъны эр кес сайсын!
Эгер исе: «Гуналарымыз бар», – десек, О, ишанчлы ве адалетли олып, бизим гуналарымызны багъышлар ве бизни эр тюрлю яман ишлеримизден темизлер.