26 Шимди, Исраильнинъ Алласы, меним бабама, Давут къулунъа айткъан сёзлеринъни ерине кетир!
ве бойле деди: – Я РАББИ, Исраильнинъ Алласы! Юкъарыда коклерде ве ашагъыда ерде Сен киби Алла ёкътыр! Сен Сенинъ огюнъде темиз юрекнен юрген къулларынъ ичюн васиетинъни ве буюк севгинъни сакълайсынъ!
Амма керчектен де, Алла ерде яшармы? Мына, коклер ве коклернинъ коклери биле Сени сыгъдырамаз! Я мен къургъан Сарай Сени сыгъдырырмы?
Шимди де, РАББИ, манъа ве меним союма берген сёзюнъни эбедиен тут. Айткъан шейлеринъни яп.
Шимди, РАББИ-Тааля, мени ер тозу киби чокъ халкъкъа падиша этип къойып, бабама берген сёзюнъ ерине кельсин.
Исраильнинъ Алласыны корьдилер. Онынъ аякъларынынъ тюбюнде темиз кок якъуттан япылгъан, кок дайын тер-темиз олгъан мейданчыкъкъа ошагъан бир шей бар эди.
Ёкъсулларнен фукъарелер сув къыдыраджакълар, амма тапалмайджакълар. Сувсузлыкътан тиллери къуруйджакъ. Мен, РАББИ, оларгъа джевап береджегим, Мен, Исраильнинъ Алласы, оларны къалдырмайджагъым.
санъа къаранлыкъта сакълагъан хазинелерни, гизли байлыкъларны береджегим. Сонъра сен биледжексинъ ки, Мен – РАББИм, Исраильнинъ Алласыдырым, сени адынънен чагъырам.
О заман деделеринъизге берген антымны беджереджегим, оларгъа сют ве бал акъкъан топракъны, бугунь сизинъ олгъан топракъны береджегим”». – Ойле олсун, я РАББИ, – деп джевап бердим.
Элий джевап берип: – Аманлыкънен бар. Исраильнинъ Алласы сен сорагъан шейни япсын, – деди.