24 Сен къулунъ олгъан Давут бабама айткъанынъны беджердинъ! Сен Озюнъ айткъанларынъны бугунь Озь къолларынънен ерине кетирдинъ!
О: «Эджелинъ келип, сен баба-деделеринънинъ къабиринде дефн этильген сонъ, Мен сенден догъгъан эвлядынъны падиша этерим ве падишалыгъына кучь-къувет берерим.
Сенинъ сюляленъ ве падишалыгъынъ эбедиен Меним огюмде къыбырдамай тураджакъ, тахтынъ да эбедиен къаладжакъ», – дей.
– РАББИге, Исраильнинъ Алласына бинъ шукюрлер олсун! О, бабам Давуткъа Озю айткъанларыны бугунь Озь къолларынен беджерди! О:
ве бойле деди: – Я РАББИ, Исраильнинъ Алласы! Юкъарыда коклерде ве ашагъыда ерде Сен киби Алла ёкътыр! Сен Сенинъ огюнъде темиз юрекнен юрген къулларынъ ичюн васиетинъни ве буюк севгинъни сакълайсынъ!
Шимди де, РАББИ, Исраильнинъ Алласы, меним бабама, Давут къулунъа берген сёзлеринъни беджер. Сен онъа: «Эгер огъулларынъ, сен Меним огюмде юргенинъ киби, догъру ёлдан юрселер, Исраиль тахтындан эвлядынъ кесильмез», – дединъ.
Отурып-тургъанымны Сен билесинъ, тюшюнджелеримни узакътан анълайсынъ.
Исраиль халкъына РАББИнинъ айткъан эр бир яхшы сёзю беджерильмеген къалмады. Эр бири ерине кельди.
Маноах тез-тез турды да, апайынынъ артындан кетти. Анавы адамнынъ янына келип: – Меним апайымнен лакъырды эткен сенсинъми? – деп сорады. О, джевапланып: – Меним, – деди.