13 Санъа мында даима булунмакъ ичюн, мен Санъа гузельден-гузель Сарай къурдым, – деди.
О, Меним Адыма Сарай къурар, ве Мен онынъ падишалыгъыны эбедий этерим.
О, Манъа Сарай къурар, Мен исе онынъ тахтыны эбедий этерим.
Энди бакъ, Азиз Ер ичюн Эв къурмагъа РАББИ сени сечти. Къавий ол да, ишни башла!
Сонъ огълу Сулеймангъа бойле деди: – Къавий ол, джесаретли ол да, ишке кириш. Къоркъма, рухтан тюшме. РАББИ-Тааля, меним Аллам, сеннен берабердир. Сен РАББИнинъ Сарайы къурулышында керек ишлерни битирмегендже, О, сени къалдырмаз, сенден вазгечмез.
РАББИ манъа: «Огълунъ Сулейман Манъа Сарай къураджакъ, Эвимнинъ азбарыны да къураджакъ. Мен оны Озюме огълум этип сайладым ве онынъ Бабасы оладжагъым.
Я РАББИ, мен исе Санъа шуретли эвни къурдым, Сен эбедиен яшайджакъ ерни азырладым!
РАББИ! Сенинъ мулькюнънинъ дагъына, Озюнъе отурмакъ ичюн эткен ерге, Я Рабби, Сенинъ къолларынъ яратаджакъ Азиз Ерге Озь халкъынъны алып кирсет ве ерлештир!
Сес манъа: – Инсан огълу! Меним тахтым, аякъларым баскъан ерим мындадыр. Исраиль халкъынен эбедиен яшайджакъ ерим будыр. Исраиль халкъы бир даа Меним мукъаддес Адымны арам этмейджек, не олар, не падишалары путларнен ороспулыкъ этмейджек, ольген падишаларына тёпелерде къурбан кетирмейджек.
Энди исе олар ороспулыкъларыны, падишаларынынъ джесетлерини Менден узакълаштырсынлар. О вакъыт Мен араларында эбедиен яшайджагъым.
Алланынъ Сарайынен ант эткен адам эм Сарайнынъ озюнен, эм анда яшагъан Алланен ант эте.
Назаретли Иса бу ерни виран этип, Мусанынъ бизлерге берген урф-адетлерини денъиштиреджек, дегенини эшиттик.
Адам къолунен япылгъан Азиз Ер акъикъий Азиз Ернинъ копиясы эди. Лякин Месих ердеки Азизликке кирмеди, О, коклерге кирди ве шимди бизлер ичюн Алланынъ огюне котерильди.