17 Падиша эвнинъ темелини къоймакъ ичюн, буюк паалы ташлар кесип кетирмеге эмир этти,
Мен оларны енъем, агъыр яралайым. Олар бир даа котерильмейлер, аягъым астына йыкъылалар.
– Бар да, къулум Давуткъа шуны айт: «РАББИ бойле дей: Мен булунаджакъ Сарайны сенми къураджакъсынъ?
Сарайнынъ къурулышына тегизленген ташлар ишлетильди. Сарайны къураяткъанда я чёкюч, я балта я да башкъа бир демир алетнинъ давушы чыкъмай эди.
Бу биналарнынъ эписи, тышындан башлап буюк азбаргъа баргъандже, темелинден таванына къадар паалы ташлардан япылгъан эди. Ташлар бир ольчюде кесильген, эки тарафындан пычкъыларнен тегизленген эди.
Сонъ Давут Исраиль топракъларында яшагъан ят халкълардан олгъан адамларны топламагъа буюрды, Алланынъ Эвини къурмакъ ичюн ташларны ёнсунлар деп, ташчыларны къойды.
Лякин РАББИ манъа: «Сен буюк дженклер кечирдинъ, чокъ къан тёктинъ. Сен Меним огюмде о къадар къан ерге тёккенинъ ичюн, Намым ичюн эв къурып оламайсынъ.
Бунынъ ичюн РАББИ-ТААЛЯ бойле дей: – Бакъынъыз! Мен Сионда бир ташны – сыналгъан, къыйметли, коше башында темельташны къояйым. Онъа ишангъан адам къоркъмайджакъ.