36 Кунеш баткъан вакътында бутюн ордугъа: – Эр кес озь шеэрине, озь ерлерине къайтсын! – къычырып беян этильди.
Падиша барып, шеэр араба къапусы огюнде отурды. Халкъкъа падишанынъ араба къапусы янында отургъаныны хабер эттилер. Бутюн халкъ падишанынъ огюне кельди. Исраиллилер исе озь чадырларына къачкъанлар.
Бутюн исраиллилер, падиша оларны динълемегенини корип, падишагъа джевап берип: – Давуттан бизге не файда? Йишай огълунда бир пайымыз ёкъ. Эй, Исраиль! Эвлеринъизге къайт! Сен де, Давут, озь сюляленъе озюнъ бакъ! – дедилер, ве бутюн Исраиль озь чадырларына къайтты.
«РАББИ бойле дей: Барып, Исраиль огъулларынен, агъаларынъызнен дженклешменъиз. Эр биринъиз эвине къайтсын, чюнки бу шейлер Менден олды». Олар РАББИнинъ сёзлерини динъледилер ве, Онынъ айткъаны киби япып, эвлерине къайтып кеттилер.
О исе: – Чобансыз къалгъан къой-эчки сюрюси киби дагъларгъа дагъылгъан исраиллилерни корем. РАББИ дей: «Оларнынъ башлыгъы ёкъ, эр кес эвине эсен-аман къайтсын», – деди.
Арам падишасы исе озюнинъ 32 дженк арабалары башлыкъларына шойле эмир этти: – Исраиль падишасындан башкъа, буюк олсун, кучюк олсун, кимсенен дженклешменъиз.
Шу куню дженк пек шиддетли олды. Падиша арамлыларнынъ къаршысында арабасында тура эди, акъшам исе ольди. Ярасындан акъкъан къан арабасына акъты.
Падиша ольди. Оны Самариеге кетирдилер ве анда дефн эттилер.
Исраиллилер ехудалыларны урып енъдилер, ве ехудалылар озь эвлерине къачыштылар.
Исраиллилер де о вакъыт эр кес озь къабилесине, озь союна къайтып кетти. Эр кес озь топрагъына кетти.
Фелестинлилер дженк эттилер ве исраиллилерни енъдилер. Эр исраилли озь чадырына къачты. Магълюбиет пек буюк олды, исраиллилернинъ 30 000 пияде аскерлери ольдюрильди.