41 Шу заман пейгъамбер бетиндеки орьтюни алып ташлады, ве Исраильнинъ падишасы онынъ пейгъамберлернинъ бириси олгъаныны таныды.
Тамар башына куль сепип, устюндеки ренкли урбаларыны йыртып, къолларыны башына къойып, агълай-агълай кетти.
Пейгъамбер кетти ве, падишаны беклеп, ёлнынъ кенарында турды. Танымасынлар деп, козьлерини орьтюнен къапатты.
Амма мен башкъа шейлернен огърашкъанда, шу адам къачып кетти, – деди. Исраиль падишасы онъа джевап къайтарып: – Сен озюнъ озюнъе къарар чыкъардынъ, – деди.
Пейгъамбер онъа: – РАББИ бойле дей: «Мен олюмге махкюм эткен адамны азат эткенинъ ичюн, сенинъ джанынъ онынъ джаны ерине алынаджакъ, сенинъ халкъынъ онынъ халкъы ерине къыйналаджакъ», – деди.
Эюп бир бардакъ парчасы алды да, куль ичине отурып, яраларыны къырып башлады.
Эй, халкъымнынъ къызы! Чувал токъумасына сарыл, тозгъа йыкъыл. Бирден-бир огълунъны джойгъан киби, аджджы-аджджы агъла; гъайып этиджи бизге апансыздан келеджек.