9 Сен исе оны джезаламайып къалдырма. Сен акъыллы инсансынъ ве къанлы интикъам алып, чал башыны о бир дюньягъа насыл этип кечирмеге билесинъ.
– Огълум сизнен бармайджакъ, – деди бабасы. – Онынъ агъасы ольди, ве о, бир озю къалды. Эгер сиз чыкъаджакъ ёлда онен бир беля олса, сизинъ ичюн мен, чал къарт, кедерден о бир дюньягъа кетерим.
о, огъланнынъ олмагъаныны корип, олер. Сенинъ къулларынъ ичюн, чал къарт олгъан къулунъ бабамыз о бир дюньягъа кетер.
Адам Алланынъ къыяфетине коре яратылгъаны ичюн, эгер бирев адамнынъ къаныны тёксе, онынъ къаныны да адам тёксюн.
Давут падиша Бахуримге келип еткенде, андан Шаулнынъ союндан олгъан бир адам чыкъты, онынъ ады Шимий, Геранынъ огълу. О сёгюне-сёгюне чыкъты.
– Мен падишалыкъкъа ягънен сюртюльгениме бакъмадан, шимди даа зайыфым. Бу адамлар исе – Церуя огъуллары – менден кучьлюлер. РАББИ ярамай адамгъа онынъ яманлыгъына коре берсин, – деди.
Акъылнен иш тут ве бу чал къарткъа раат-раат о бир дюньягъа кетмеге ёл берме.
Бунынъ ичюн сен дегенинъ киби яптым. Санъа икметли ве анълагъан юрек бердим. Сен киби сою сенден эвель ёкъ эди, сенден сонъра да сен киби олмаз.
Эписи исраиллилер, падишанынъ чыкъаргъан къарары акъкъында эшитип, падишадан къоркъып башладылар, бойле укюм этмек ичюн, онъа Алла икмет бергенини корьдилер.
эп бир бутюн дертлеримден къалтырарым, чюнки мени акъламайджагъынъны билем.
РАББИ-Таалянынъ Адыны нафиле айтма. Онынъ Адыны нафиле айткъан адамны РАББИ джезасыз къалдырмаз.
О, онынъ урбасыдыр. Онынъ устюни къапатмагъа башкъа бир шейи ёкъ. Урбасыз о, насыл этип юкълайджакъ? О, Манъа фигъан къопаргъанда, Мен мераметли олгъаным ичюн, оны эшитирим.
Алла акъкъында яман сёзлер айтманъыз, халкъынънынъ башлыгъыны да къаргъаманъыз.
Лякин айткъанларынъызны япмасанъыз, РАББИге къаршы гуна къазанаджакъсынъыз ве гунанъыз сизинъ башынъызгъа тюшеджек.