44 Сонъ падиша Шимийге: – Давут бабама япкъан бутюн яманлыкъларынъны озюнъ ичинъден яхшы билесинъ. РАББИ яманлыгъынъны озюнънинъ башынъа тюшюрсин!
Айса нечюн РАББИнинъ огюнде берген сёзюнъни тутмадынъ, мен санъа берген эмиримни беджермединъ? – деди.
Ахазьянынъ анасы Аталья, огълунынъ ольгенини корип, падишанынъ бутюн сой-сопларыны ольдюрди.
Руханий, падишанынъ огълуны чыкъарып, онъа падиша таджыны ве шаатлыкъ безеклерини берди. Олар оны падиша япты ве зейтюн ягъынен сюрттилер. Эр кес эль чырпып: «Яшасын падиша!» – деп къычырды.
Чукъур къазгъан адам да къазгъан чукъурына озю тюшер.
Ярамайны озь яманлыкълары сарып аладжакъ, озь гуналарынынъ къапкъаны оны тутып багълайджакъ.
Шунынъ ичюн РАББИ-ТААЛЯ шойле дей: Озюмнен ант этем: Меним огюмде берген антыны инкяр эткени ичюн, Меним огюмде япкъан шартнамесини бозгъаны ичюн, Мен онынъ япкъанларыны онынъ башына авдараджагъым.
Халкънен оладжакъ шейлер руханийлернинъ башына да тюшеджек. Мен оларны арекетлери ичюн джезалайджагъым, япкъанлары ичюн акъларыны къайтараджагъым.
Олар бу лафны эшитип, бирер-бирер чыкъып кеттилер. Биринджи кеткенлер энъ къарт сойлары эди. Ахыр-сонъу Исанен ялынъыз ортада тургъан къадын къалды.
Бойлеликнен анълашыла ки, Къануннынъ буюргъанлары оларнынъ юреклеринде язылгъандыр. Виджданлары ве фикирлери оларны де къабаатлап де акълап, бунъа шаат олалар.
Эгер виджданымыз бизни къабаатласа, виджданымыздан Алла устюндир; О, эр шейни биле.
Давут Навалнынъ олюми акъкъында эшитип: – РАББИге шукюрлер олсун! Навал мени масхара эткени ичюн, РАББИ ондан меним акъкъымны алды, мени ярамай иш япмакътан сакълады, Навалнынъ яманлыгъыны исе озюне къайтарды, – деди ве Авигаилге, «Меним апайым ол», – деп, адамлар йиберди.