12 Давутнынъ тахтына огълу Сулейман кечти. Онынъ укюмдарлыгъы сарсылмады.
Шимди меним сюлялеме яхшылыкъ яп, ве о, даима Сенинъ огюнъде олсун! Сен, РАББИ-ТААЛЯ, манъа сёз бердинъ! Сен манъа яхшылыкъ япкъанынъ ичюн, къулунънынъ эви эбедий Сенинъ хайырынъда олсун! – деди.
Бар, Давут падишагъа кир де, онъа бойле айт: «Сен, падиша-эфендилерим, манъа, къулунъа: “Сенинъ огълунъ Сулейман менден сонъ падиша оладжакъ ве тахтыма отураджакъ”, – деп, сёз бермеген эдинъми? Айса не ичюн шимди Адонья тахткъа отурды?»
Санъа Исраиль Алласы РАББИнен менден сонъ огълунъ Сулейман падишалыкъ япаджакъ деп, ант эттим. Эм о, менден сонъ меним ериме тахткъа отураджакъ. Буны бугунь япарым, – деди.
Сонъ онынъ пешинден барынъыз. О, келип, меним тахтыма отураджакъ, меним ериме падишалыкъ япаджакъ. Исраиль ве Ехуда ёлбашчылыгъыны япмагъа мен онъа буюрам, – деди.
– Бундан гъайры, Сулейман энди падиша тахтына отурды.
Сонъ падиша Ехояда огълу Бенаягъа эмир берди, Беная кетип, Шимийге уджюм этип, оны ольдюрди. Бойлеликнен, падишалыкъ Сулейманнынъ къатты къолуна кечти.
Давут къартайып ве яшайышына тойып, огълу Сулейманны Исраильнинъ падишасы этти.
Давут огълу Сулейман озь падишалыгъында къавийлешти. РАББИ онен эди ве оны пек юксельтти.