1 Давутнынъ оледжек вакъты кельди. О, огълу Сулеймангъа буюрып:
Исраильге ольмеге вакъыт кельгенде, о, огълу Юсуфны чагъыртты ве онъа бойле деди: – Эгер мен козюнъде мерамет къазангъан олсам, къолунъны янбашымнынъ тюбюне къойып, манъа мераметли ве ишанчлы оладжагъынъа, мени Мысырда дефн этмейджегинъе сёз бер.
О: «Эджелинъ келип, сен баба-деделеринънинъ къабиринде дефн этильген сонъ, Мен сенден догъгъан эвлядынъны падиша этерим ве падишалыгъына кучь-къувет берерим.
Сонъ Сулейман оны къурбан еринден кетирмек ичюн адамларны ёллады. О, келип, Сулейман падишанынъ огюнде эгильди. Сулейман онъа: – Бар, эвинъе къайт, – деди.
Давут озь огълу Сулейманны чагъырды ве онъа Исраильнинъ Алласы РАББИге эв къурмагъа буюрып,
Оны руханий Элазарнынъ ве бутюн джемаатнынъ огюне чыкъар ве эр кеснинъ огюнде оны халкънынъ ёлбашчысы яп.
Ехошуагъа насиат бер, онъа юрек берип, оны къавийлештир. О, бу халкънынъ башында олып, озенден кечеджек ве сен кореджек топракъны оларгъа пай этип береджек», – деди.
Сонъ РАББИ Мусагъа: – Мына, олюм кунюнъ якъынлаша. Ехошуаны чагъыр, Корюшюв Чадырында турунъыз. Мен онъа эмир берейим, – деди. Муса ве Ехошуа келип, Корюшюв Чадырында турдылар.
Нун огълу Ехошуагъа РАББИ: – Къуветли ве джесаретли ол. Сен Исраиль огъулларыны Мен оларгъа ант эткен топракъкъа кирсетеджексинъ. Мен сеннен олурым, – деп буюрды.
Ольмезден эвель, Алланынъ адамы Муса Исраиль огъулларына багъышлавлар тилеп,
Огълум Тимотей, эвельден сенинъ акъкъынъда айтылгъан пейгъамберликлерни акъылда тутып, санъа буны буюрам: пейгъамберликлерге коре, яхшы аскер киби, дженк эт,
Эписине омюр берген Алланынъ огюнде ве Понтий Пилаткъа Озь иманыны ачыкътан косьтерген Иса Месихнинъ огюнде санъа буюрам:
Сени Алланынъ огюнде ве падишалыкъ этмек ичюн келеджек, эм тирилерни, эм олюлерни суд этеджек Иса Месихнинъ огюнде тенбиелейим:
Мен, Аллагъа кетирильген ичерлик бахшышы киби тёкюлем, бу дюньядан кетеджек вакътым якъынлашты.