Озю исе бир куньлюк узакълыгъында сахрагъа кетип, анда арча тюбюнде отурды ве озюне олюм сорап: – Етер, я РАББИ! Джанымны ал. Мен баба-деделеримден яхшы дегилим, – деди.
Шу арада Раббининъ мелеги пейда олды, зинданны нур басты. Мелек Пётрнынъ къабургъасына тюртип: – Тез ол, тур! – деп оны уятты. Шу ань Пётрнынъ къолларындаки зынджырлар тюшип кетти.