13 Шуны эшитип, Ильяс урбасынен бетини сюртти ве чыкъып, къобанынъ агъзы янында турды. Шу вакъыт бир сес ондан: – Ильяс, мында не япасынъ? – деп сорады.
Мелек ондан: – Хагъар, Сарейнинъ хызметчиси! Сен къайдан кельдинъ ве къайда кетесинъ? – деп сорады. – Мен саибем олгъан Сарейден къачам, – деди Хагъар.
Ахав кетип ашады-ичти, Ильяс исе Къармелнинъ тёпесине чыкъып, ерге эгильди, бетини тизлерининъ арасына къойды
Анда къобагъа кирип, онда геджеледи. Апансыздан РАББИ Ильяскъа деди: – Ильяс, мында не япасынъ?
Ильяс озюнинъ усть урбасыны алып сарды ве сувгъа урды. Сув экиге болюнип айырылды, ве олар экиси къурудан кечтилер.
Къолумны алгъан сонъ, сен сыртымны корерсинъ. Бетимни исе кормезсинъ.
Онынъ устюнден Серафлар булуна эдилер. Эр бирининъ алты къанаты бар эди. Эки къанатынен бетини, эки къанатынен аякъларыны къапата эдилер, эки къанатынен де уча эдилер.
– Ах! – дедим. – Башыма беля! Агъзы арам бир адамым мен, ве агъызлары арам бир халкънынъ арасында яшайым. Козьлерим де Падишаны, Ордуларнынъ РАББИсини корьди!
Юнус шеэрден чыкъты, шеэрнинъ шаркъ тарафында ерлешти. Анда озюне бир чадыр япып, шеэрнен энди не оладжагъыны кореджек олып, чадырнынъ талдасына отурды.
Оларны ташларнен ура, пычкъынен пыча, къыйнавгъа огърата, къылычнен ольдюре эдилер. Олар къой ве эчки терисине кийинип долаша, ёкъсуллыкъта, дертлерде ве азапларда яшай эдилер.