23 Ильяс огъланны алып, оны эвнинъ юкъары одасындан алып чыкъты ве анасына берди. Сонъ Ильяс къадынгъа: – Бакъ, огълунъ тири, – деди.
РАББИ Ильяснынъ давушыны динъледи, огъланнынъ джаны беденине къайтты, ве о, тирильди.
Къадын Ильяскъа: – Энди сен Алланынъ адамы олгъанынъны бильдим, РАББИнинъ догъру сёзлерини айткъанынъны анъладым, – деди.
Олю котерилип отурды да, лаф этип башлады. Иса оны анасына къайтарды.
О, даа ёлда олгъанда, къуллары оны къаршылап: – Баланъ сагъ-селямет! – дедилер.
Пётр къолуны узатып, онъа аякъ устюне турмагъа ярдым этти. Сонъ азизлернен берабер тул къадынларны чагъырып, оларгъа тири къадынны косьтерди.
Къадынлар озь олюлерининъ тирильгенини корьдилер. Базылары исе, тирильген сонъ яхшыджа яшайышкъа ынтылып, азат этилювни къабул этмедилер ве азапларда ольдилер.