20 Сонъ РАББИни чагъырып: «Я РАББИ! Аллам! Мен эвинде отургъан къадыннынъ огълуны ольдюрип, онъа яманлыкъ япаджакъсынъмы?» – деди.
Онынъ япкъанлары РАББИнинъ козю огюнде яманлыкъ эди, ве О, оны ольдюрди.
Лякин Ехуданынъ биринджи догъгъан огълу Эр РАББИнинъ козю огюнде яман эди, ве РАББИ оны ольдюрди.
Ильяс: – Огълунъны манъа бер, – деп, огълуны къолундан алды, озю отургъан одагъа киргизди ве ятагъына яткъызды.
Учь кере огъланнынъ устюне узанып ятты, РАББИни чагъырды ве: «Я РАББИ! Аллам! Шу огъланнынъ нефеси беденине къайтсын!» – деди.
Хизкия РАББИнинъ огюнде дувалар окъуп: – Я РАББИ, Керувларнынъ устюнде отургъан Исраильнинъ Алласы! Бутюн ер падишалыкъларынынъ Алласы – бирден-бир Сенсинъ. Сен ернен коклерни яраттынъ.
Бельки РАББИ, сенинъ Алланъ Ашшур падишасы йиберген ве Тири Алланы сёгген орду башынынъ эписи сёзлерини эшитир ве айткъан ярамай шейлери ичюн оны джезалар. Сен исе сагъ къалгъанлар ичюн дува окъу», – дедилер.
Шу вакъыт Ешая РАББИге мураджаат этти, ве РАББИ Ахазнынъ мердивенинден тюшкен кольгени мердивеннинъ он басамагъына къыскъартты.
Эль-Яса кирип, артындан къапуны къапатты. РАББИге дува этти.
Муса, ярдым сорап, РАББИге ялварды: – Бу халкънен мен не япайым? Даа бираз вакъыт кечсе, олар мени ташнен урарлар.
– Я РАББИ, Сен адалетлисинъ, даваларымнен Санъа келеджегим. Сеннен къарарларынъ акъкъында лаф этмеге истейим: не ичюн яманларнынъ ишлери онъундан келелер? Не ичюн имансызлар боллукъ ичинде яшайлар?
Сизлер дува окъугъанда, ишанчнен не сорасанъыз, оны аладжакъсыз, – деди.