11 Къадын сув кетирмеге кетти, о исе онынъ пешинден: – Бир кесек отьмек де алып кель, – деди.
Сизге къапынмакъ ичюн, отьмек кетиририм. Сонъ кетерсинъиз, эписи бир огюмден, къулунъызнынъ огюнден кечесинъиз, – деди. – Яхшы, – дедилер олар, – ойле де яп.
Ильяс турып, Царефаткъа кетти. Шеэрнинъ араба къапусына якъынлашкъанда, одун джыйып юрген тул къадынны корьди. О, къадынны чагъырып: – Манъа савутынъдан бираз сув бер, ичейим, – деди.
Къадын онъа: – РАББИ-Таалянънынъ огюнде ант этем: бир тилим отьмегим биле ёкъ. Ун савутымда бир авуч унум, бардакъта азачыкъ зейтюн ягъым къалды. Шимди бир-эки одун топлайым да, барып огълумнен озюме отьмек пиширейим. Буны ашармыз да, сонъра олермиз, – деди.
«Шимди Сидоннынъ Царефатына кет, анда къалып тур. Мен бир тул къадынгъа сени ашатмагъа буюрдым», – деди.
Изевель РАББИнинъ пейгъамберлерини ёкъ эткенде, Овадья юз пейгъамберни алып, оларны эллишер адам къобаларда сакълап, аш-сувнен теминлеген эди.
Ве ким бу адий ве кучюк адамларнынъ бирисине, о – Меним шегиртим олгъаны ичюн, бир мешребе сув берсе, сизге догърусыны айтам: о, мукяфатсыз къалмаз.
Мусафирлерни севип-саймагъа унутманъыз. Базы адамлар мусафирлерни къабул эткенде, бильмезден мелеклерни къаршылап алдылар.