10 Ильяс турып, Царефаткъа кетти. Шеэрнинъ араба къапусына якъынлашкъанда, одун джыйып юрген тул къадынны корьди. О, къадынны чагъырып: – Манъа савутынъдан бираз сув бер, ичейим, – деди.
Мешин торбадаки сув биткен сонъ, Хагъар огълуны чалы тюбюнде къалдырды.
Ибраимнинъ хызметчиси онынъ къаршысына чапып барды ве онъа: – Гугюминъден манъа ичмеге бираз сув берсе, – деди.
Къадын сув кетирмеге кетти, о исе онынъ пешинден: – Бир кесек отьмек де алып кель, – деди.
Шу вакъыт самариели бир къадын сув чекмеге кельди. Иса онъа: – Манъа ичмеге сув берсе, – деди.
Агъыр иш яптым ве чокъ чекиштим, чокъ юкъусыз гедже корьдим, ачлыкъ ве сувсузлыкъ чектим, чокъ кере аштан-сувдан вазгечтим, сувукъ авада индже урбада юрдим.
Оларны ташларнен ура, пычкъынен пыча, къыйнавгъа огърата, къылычнен ольдюре эдилер. Олар къой ве эчки терисине кийинип долаша, ёкъсуллыкъта, дертлерде ве азапларда яшай эдилер.