4 Лякин Давутнынъ хатири ичюн онынъ Алласы олгъан РАББИ, ерини тутаджакъ огълуны бермек ичюн ве Ерусалимни къуветлендирмек ичюн, онынъ сюлялесини Ерусалимде къалдырды.
Мен сенден буюк халкъ асыл этерим, сени багъышларым, адынъны намлы этерим. Сен озюнъ Алланынъ бахшышы ол!
Бойлеликнен, дживардаки шеэрлерни ёкъ эткенде, Алла Ибраимни акъылында тута эди. Алла Лут яшагъан шеэрлерни йыкъкъанда, Лутны йыкъаджакъ ерлеринден къуртарды.
Чюнки Ибраим Меним айткъанларымны динъледи ве онъа буюргъан эмирлеримни, низамнамелеримни ве къанунларымны беджере эди.
Лякин Церуянынъ огълу Авишай Давуткъа ярдым этип, фелестинлини урып ольдюрди. Бундан сонъра Давутнынъ акъайлары: – Исраильнинъ чырагъы сёнмесин деп, сен бизнен бир даа дженкке чыкъмайджакъсынъ, – деп ант эттилер.
Лякин бабанъ Давут хатири ичюн буны сенинъ яшайышынъда япмам. Падишалыкъны сенинъ огълунънынъ къолундан тартып алырым.
Бир къабиле исе къулум Давут хатири ве Исраильнинъ эписи къабилелеринден Мен сайлап алгъан Ерусалим шеэри ичюн онда къалсын.
Къулум Давутнынъ къандили Меним огюмде, Намым даима булунаджакъ деп сайлап алгъан Ерусалим шеэринде сёнмейип янсын деп, онынъ огълуна бир къабиле къалдырырым.
Лякин РАББИ Давуткъа Озь васиетини багъышлагъаны, онъа ве эвлятларына эбедий къандиль бермеге сёз бергени ичюн, Давутнынъ союны ёкъ этмеге истемеди.
Мезаргъа кетеяткъанларнен бир олдым, кучьтен кесильген адам киби олдым.
Халкъларнынъ хаберджилерине не айтмакъ керек? – Сионнынъ темелини РАББИ къойды, чекиштирильген халкъ анда сакъланаджакъ!
– Озюм ичюн, къулум Давут хатири ичюн Мен бу шеэрни къорчалайджагъым».
Ерусалимни гъайрыдан тиклеп, шеэрни ер юзюнде намлы этмегендже, Раббининъ огюнде сусманъыз!
Падишалыкъ эткенине ве акимиети тюбюнде аманлыкъ-тынчлыкъкъа сонъ олмайджакъ. Давутнынъ тахтындан эбедиен падишалыкъ этип, адалетнен ве догърулыкънен падишалыкъны пекитеджек ве къавийлештиреджек. Буларнынъ эписи – гъайрет ве буюк севгинен япылгъан Ордулар РАББИсининъ ишидир.
– Ер юзюни яраткъан РАББИ, оны ерлештирип къавийлештирген, Ады РАББИ олгъан, бойле дей:
Шунынъ ичюн Мен санъа айтам: сен – Пётрсынъ, ве бу къаянынъ устюнде Мен Озь Топлашувымны къураджам. Оны олюлер дюньясынынъ кучьлери биле енъип оламайджакълар.
О – башкъа миллетлерни ярыкълатаджакъ Нурдыр, Сенинъ Исраиль халкъынънынъ шуретидир.
Иса кене халкънен лаф этип: – Мен дюньянынъ ярыгъы олам. Ким Меним пешимден кетсе, къаранлыкъта юрмез, лякин онен аят ярыгъы оладжакъ, – деди.
Олар Къуванчлы Хаберни къабул этмедилер ве Аллагъа сиз ичюн душман олдылар. Амма олар Алла тарафындан сечильгенлер, ве Алла оларны баба-деделери ичюн севе.
О баба-деделеринъизни севе эди. Шунынъ ичюн оларнынъ эвлятларыны сайлады ве сизлерни Озюнинъ буюк къудретинен Мысырдан алып чыкъты.
– Мен, Иса, иманлылар джемиетлериме бу хаберни айтмагъа сизге Озь мелегимни ёлладым. Мен – Давутнынъ тамырым ве несилим, ярыкъ танъ йылдызым.