1 Шу вакъыт Еровоамнынъ огълу Авия хасталанды.
Сонъ Натан эвине кетти. РАББИ Уриянынъ апайы Давуткъа тапкъан баласыны урды, ве бала пек агъыр хасталанды.
Еровоам къадынына: – Сен Еровоамнынъ къадыны олгъанынъны танымасынлар деп, тез урбаларынъны денъиштир ве Шилогъа бар. Анда Ахия пейгъамбер бар. О, манъа: «Сен бу халкънынъ падишасы оладжакъсынъ», – деди.
Оларгъа седждеге къапанып ибадет этме. Мен – РАББИм, сенинъ Алланъдырым, куньджю Аллам. Мени кореджек козю олмагъан бабаларнынъ къабаатлары ичюн балаларыны учюнджи ве дёртюнджи несильгедже джезалайым.
Сонъ Цидкия адамларны ёллап, Йирмеяны кетиртти. Падиша озь сарайында: – РАББИден насылдыр хабер бармы? – деп гизлиден ондан сорады. – Бар, – деди Йирмея. – Сен Вавилон падишасынынъ къолуна тюшеджексинъ.
Фелестинлилер Шаулны ве огъулларыны къувып еттилер ве Шаулнынъ Ёнатан, Авинадав ве Малкий-Шуа огъулларыны ольдюрдилер.
