8 Лякин Алланынъ адамы падишагъа бойле деди: – Манъа эвинънинъ ярысыны берсенъ биле, мен сеннен кетмем, бу ерде не отьмекни ашайджагъым, не сувны ичеджегим.
Чюнки РАББИ манъа: «Аш ашама, сув ичме, кеткен ёлунъдан да къайтма», – деп буюрды.
Лякин Эль-Яса онъа: – РАББИнинъ огюнде турып ант этем: ёкъ, къабул этмем! – деди. Нааман не къадар меджбур этмесин, Эль-Яса разы олмады.
Онъ тарафыма бакъсам, мени таныгъан ич кимсе ёкъ. Мен ичюн бир сыгъынакъ да къалмады, джаным акъкъында кимсе къайгъырмай.
– Бизге еудийлернинъ Алласы кельди. Алла бизни къылыч я да фелякетнен джезаламасын деп, бизим Алламызгъа, РАББИге къурбан чалмакъ ичюн бизни учь куньлюк ёлгъа сахрагъа йиберсе, – дедилер олар.
О куню фыравун халкъ незаретчилерине ве реберлерге:
– Мен санъа бутюн эмир эткенлеримни Харунгъа айтаджакъсынъ. Агъанъ Харун исе, Исраиль огъулларыны озь топрагъындан йиберсин деп, фыравунгъа айтаджакъ.
Белам Балакънынъ къулларына бойле джевап берди: – Балакъ манъа кумюшке ве алтынгъа толу озь эвини берсе биле, Аллам РАББИнинъ буюргъаныны бозмагъа, озь истегимнен кичик я да буюк ич бир шей япып оламам.
Белам оларгъа: – Геджени мында кечиринъиз. РАББИ манъа не десе, ойле джевабыны сизге берерим, – деди. Моав акъсакъаллары Беламда къалдылар.
«Балакъ манъа кумюшке ве алтынгъа толу озь эвини берсе биле, РАББИнинъ буюргъаныны бозмагъа, озь истегимнен кичик я да буюк ич бир шей япып оламам. РАББИ не десе, оны айтаджагъым».
Эгер бир ернинъ адамлары сизни къабул этмеселер ве динълемеселер, шу ерден чыкъаяткъанда, аякъларынъыздан тозны къакъып кетинъиз. Бу, оларгъа къаршы шаатлыкъ олур, – деди Иса.
Эм сёз берди: – Менден не сорасанъ, береджем, падишалыгъымнынъ ярысыны биле береджем, – деди.