17 Чюнки РАББИ манъа: «Анда аш ашама, сув ичме, кеткен ёлунъдан къайтма», – деп буюрды, – деди.
Бир кунь Алланынъ адамы, РАББИнинъ эмирине бойсунып, Ехудадан Бет-Эльге кельди. Шу вакъыт Еровоам къурбан ерининъ огюнде къокъулы отлар якъмакъ ичюн тура эди.
Лякин Алланынъ адамы падишагъа бойле деди: – Манъа эвинънинъ ярысыны берсенъ биле, мен сеннен кетмем, бу ерде не отьмекни ашайджагъым, не сувны ичеджегим.
Бундан сонъ пейгъамберлерден бириси РАББИнинъ айткъанына коре башкъасына: – Мени ур! – деди, лякин башкъа пейгъамбер оны урмагъа разы олмады.
Буны сизлерге Раббининъ сёзюнен айтамыз: биз, Раббининъ келеджегине къадар тири къалгъан адамлар, ольгенлерден биринджи олмамыз.