Ёшия: – Анавы мен корип тургъан абиде недир? – деп сорады. Шеэрнинъ сакинлери джевап къайтарып: – Бу – Алла адамынынъ къабири. О, Ехудадан келип, сенинъ Бет-Эльдеки къурбан еринен не япкъанынъны эвельден айтып берди, – дедилер.
О заман Ехуда шеэрлеринде ве Ерусалимде яшагъанлар къокъулы отларны якъкъан аллаларына бараджакълар, олардан ярдым истейджеклер. Амма олар башларына тюшкен беляларында ич бир ярдым этип оламайджакълар.
Башкъа бир мелек келип, къурбан ерининъ алдында турды. Онынъ къолунда къокъулы отлар ичюн алтын бир чанакъ бар эди. Онъа чокъ къокъулы отлар берильди, ве о, оларны бутюн азизлернинъ дуваларынен бирликте тахтнынъ огюндеки алтын къурбан еринде якъты.
Элийге Алла ёллагъан бир адам келип, деди: – РАББИ бойле айта: Сен билесинъ ки, баба-деделеринънинъ эви Мысырда фыравунгъа къуллукъ этип юргенде, Мен оларгъа корюндим.
Лякин хызметчи онъа: – Мына бу шеэрде бир Алланынъ адамы бар, оны эр кес урьмет эте. О, не айтса, эр шей ола экен. Айды, шимди анда барайыкъ. Бельки о бизге догъру ёл корьсетир, – деди.