23 Алла Сулеймангъа къаршы даа бир душманны чыкъарды. Бу – Эльяда огълу Резон эди. О, озюнинъ эфендиси Цова падишасы Хададезерден къачкъан эди.
Аммонлылар чыкътылар ве дженкке азырланып, шеэрнинъ араба къапусы огюнде ерлештилер. Цова ве Реховдан арамлылар, Тов ве Маакъадан аскерлер исе айры тарлада ерлештилер.
Давут Авишайгъа ве хызметчилерине даа бойле деди: – Эгер менден догъгъан догъмуш огълум мени ольдюрмеге истесе, биньяминли адамдан не къыдырасынъ? Оны озь башына къалдырынъыз, сёгюне берсин. Буны онъа РАББИ эмир этти.
Сонъ Давут Реховнынъ огълу Хададезерни – Цова падишасыны – енъди. О заман Хададезер Фират дерьясындаки укюмдарлыгъыны гъайрыдан тиклемеге кете эди.
Дамасктан арамлылар Цова падишасы Хададезерге ярдымгъа кельдилер, лякин Давут арамлыларнынъ 22 000 аскерини ольдюрди.
Хададезернинъ Бета ве Беротай шеэрлеринден исе Давут падиша пек чокъ бакъыр алды.
Сонъ РАББИ Сулеймангъа къаршы Эдом падиша сюлялесинден олгъан эдомлы Хададны алып кетирди.
Фыравун ондан: «Не ичюн озь ерлеринъе кетеджек оласынъ? Менде бир шейге мухтаджсынъмы ёкъса?» – деп сорады. О исе: «Ёкъ, лякин эписи бир мени йибер!» – деди.
Шу себептен Аса, РАББИнинъ Сарайы хазинелеринде ве падиша сарайынынъ хазинесинде къалгъан кумюшни ве алтынны алып, хызметчилерине берди ве оларны Дамаскта яшагъан Арамнынъ падишасы олгъан Бен-Хададгъа йиберди. Бен-Хадад – Хезион огълу Тавриммоннынъ эвляды эди. Аса онъа:
Аммонлылар Давут оларгъа къан душманы олгъаныны анъладылар. О заман Ханун ве аммонлылар Арам-Нахараим, Арам-Маакъа ве Цовадан дженк арабаларыны ве атлыларны акъчагъа тутмагъа 1 000 чувал кумюш йибердилер.
Фарс падишасы Кореш падишалыгъынынъ биринджи йылында, Йирмеянен айтылгъан РАББИнинъ сёзлери беджерильсин деп, РАББИ Фарс падишасы Корешнинъ рухуна токъунды, ве о, бутюн падишалыгъына шойле хаберни агъыздан бильдирмеге ве язып бермеге адамларны ёллады:
Баш чалгъыджы ичюн. Телли чалгъы алетлеринде. Давутнынъ зебуры.
Иште, оларгъа къаршы, кумюшни ич бир шей ерине корьмеген, алтынны севмеген мадайлыларны котереджегим.
Бутюн буларны Мен чокътан япкъаным акъкъында эшитмединъми сен? Къадимий заманларда буны Мен яздым. Шимди исе къавийлештирильген шеэрлерни сенинъ къолларынънен ёкъ эттим.
Мен РАББИ, башкъасы ёкъ. Менден гъайры алла ёкъ. Сен Мени танымасанъ да, къолунъа буюк укюм бердим.
Сен Исраильге, Меним халкъыма къаршы, ерни къапаткъан булут киби, бастырып келеджексинъ. Сонъки куньлерде, Гог, Мен сени топрагъыма алып кетиреджегим. Халкъларнынъ козю огюнде Мен мукъаддеслигимни сен аркъалы косьтергенимде, халкълар Мени билирлер.